Zrównoważony transport

szeroka tematyka transportu, który jest zrównoważony w sensie oddziaływań społecznych, środowiskowych i klimatycznych i wykorzystania energii

Transport zrównoważony – ujęcie transportu w perspektywie długoterminowej stabilności ekologicznej i ekonomicznej, zgodnie z nurtem szans na przetrwanie (sustainability). Wiąże się z promocją transportu efektywnego, spełniającego oczekiwania społeczeństwa i wydajnego ekonomicznie, a jednocześnie minimalizującego nie najlepszy lub wręcz szkodliwy wpływ środków transportu na zdrowie publiczne, środowisko przyrodnicze, gospodarkę i urbanistykę. Skupia się zarówno na kontroli emisji szkodliwych związków występujących w spalinach, jak również (w dłuższej perspektywie czasowej) na przejściu ze środków transportu opartych na spalaniu paliw kopalnych do pojazdów wykorzystujących energię odnawialną. Transport zrównoważony zakłada także zmniejszenie skali i skutków zdominowania przestrzeni (szczególnie miejskiej) przez indywidualny transport samochodowy – czego konsekwencją jest m.in. eksurbanizacja, wielkie parkingi oraz samochody zajmujące chodniki i inną przestrzeń dla pieszych.

Kierunki rozwoju zrównoważonego transportu edytuj

 
Przewóz rowerów w pociągach Kolei Śląskich

Proponowane kierunki rozwoju zrównoważonego transportu to przede wszystkim: promocja i rozbudowa transportu publicznego i komunikacji rowerowej, promowanie pieszych podróży i grupowych dojazdów, budowa systemów Parkuj i Jedź, oraz edukacja mieszkańców w zakresie zanieczyszczeń i transportu drogowego. Wszystkie te działania mają na celu ograniczanie popytu na nieefektywny samochodowy transport indywidualny. Zmniejszą one również zjawisko korków drogowych znacznie bardziej efektywnie niż budowa nowych dróg, zgodnie m.in. z paradoksem Braessa i paradoksem Downsa-Thomsona.

Europejska Federacja Cyklistów (ECF), powołując się na badania lokalne, podaje, że jazda na rowerze przyczynia się do tworzenia zrównoważonych łańcuchów mobilności – holenderskie badania pokazują, że 44% osób dojeżdżających do pracy pociągiem w Holandii korzysta z roweru, aby dotrzeć do stacji kolejowej z domu[1].

Definicja OECD edytuj

Jedną z definicji zrównoważonego transportu sformułowano w OECD w 1996 r. W 1994 roku rozpoczęto projekt Environmentally Sustainable Transport (EST) promujący i wspierający badania oraz działania w tym obszarze. Częścią projektu była wspólna praca przedstawicieli wszystkich państw OECD nad opracowaniem jednoznacznej i szeroko akceptowanej definicji i koncepcji zrównoważonego transportu. Definicja zrównoważonego transportu opracowana na konferencji w Vancouver w roku 1996[2]:

Zrównoważony transport to taki, który nie zagraża zdrowiu publicznemu i zaspokaja potrzeby transportowe zgodnie z zasadami

(1) wykorzystywania zasobów odnawialnych poniżej poziomu ich zdolności do regeneracji i

(2) zasobów nieodnawialnych poniżej poziomu rozwoju ich odnawialnych zamienników.

OECD: Towards Sustainable transportation – The Vancouver conference, Vancouver: OECD, 1997, s. 12, seria: OECD Proceedings.

Termin „zrównoważony transport” w tej definicji nie odnosi się do procesu, ale stanu jaki należałoby osiągnąć. A w związku z użyciem w angielskiej wersji definicji terminu „transportation” podkreślono także, że chodzi nie tylko o czynność związaną z przemieszczaniem osób lub towarów, rozumianą po angielsku jako „transport”, ale o szeroki aspekt transportowania, czyli „transportation”, związany z infrastrukturą i produkcją środków transportu oraz paliw.

Zrównoważony transport w UE edytuj

Zrównoważony system transportowy w Unii Europejskiej po raz pierwszy dokładnie określiła w 2000 roku grupa ekspertów Komisji Europejskiej w dokumencie Defining an environmentally sustainable transport system. Definicję tę przyjęto rok później praktycznie bez zmian w Rezolucji Kwietniowej Komisji Ministrów Transportu Unii Europejskiej. Według ekspertów Komisji Europejskiej zrównoważony system transportowy to taki, który:

  • zapewnia dostępność celów komunikacyjnych w sposób bezpieczny, niezagrażający zdrowiu ludzi i środowisku w sposób równy dla obecnej i następnych generacji;
  • pozwala funkcjonować efektywnie, oferować możliwość wyboru środka transportowego i podtrzymać gospodarkę oraz rozwój regionalny;
  • ogranicza emisje i odpady w ramach możliwości zaabsorbowania ich przez Ziemię, zużywa odnawialne zasoby w ilościach możliwych do ich odtworzenia, zużywa nieodnawialne zasoby w ilościach możliwych do ich zastąpienia przez odnawialne substytuty, przy minimalizowaniu zajęcia terenu i hałasu[3].

Zrównoważony transport w Polsce edytuj

W Polsce definicyjne rozważania dotyczące zrównoważonego transportu przedstawiła w 1999 roku Fundacja Instytut na rzecz Ekorozwoju w dokumencie Alternatywna Polityka Transportowa według Zasad Zrównoważonego Rozwoju. Zgodnie z tym dokumentem system transportowy powinien się rozwijać według zasad zrównoważonego transportu. Zasady te zostały dostosowane i zredukowane dla potrzeb tego sektora do pięciu reguł:

  1. racjonalizacji (w tym zmniejszania) potrzeb podróżowania i transportu ładunków;
  2. racjonalizacji (w tym zmniejszania zakresu) użytkowania samochodu osobowego i ciężarowego;
  3. promowania bardziej energooszczędnych i prośrodowiskowych środków transportu;
  4. popierania najlepszych dostępnych, a jednocześnie odpowiednich do polskich warunków technologii;
  5. maksymalizacji wykorzystania pojazdów[4].

Te zasady wymagają, by decyzja o każdej podróży zapadła po znalezieniu odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Co można zrobić, aby podroż z A do B nie była konieczna?
  2. Jeśli podróż z A do B jest konieczna, to co zrobić, aby była ona ekonomicznie efektywna i społecznie akceptowalna, a równocześnie nie powodowała nadmiernego zaangażowania zasobów naturalnych i mieściła się w wyznaczonych dla transportu limitach odprowadzanych zanieczyszczeń?[4]

Sieć infrastruktury transportowej, zasoby floty przewozowej, zapotrzebowanie energetyczne i inne elementy systemu transportowego powinny być kształtowane w sposób uwzględniający odpowiedzi na tak postawione pytania, tym samym ograniczając transportochłonność gospodarki do możliwie najniższego poziomu.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Fabian Küster, Magdalena Kolczyńska, JAK ZDOBYĆ FUNDUSZE EUROPEJSKIE NA INWESTYCJE ROWEROWE – PRZEWODNIK DLA POLSKIPO PROCESIE PROGRAMOWANIA DLA EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU ROZWOJU REGIONALNEGO NA LATA 2021–2027 [online], Europejska Federacja Cyklistów, 2020 [dostęp 2023-04-05] (pol.).
  2. OECD: Towards Sustainable transportation – The Vancouver conference. Vancouver: OECD, 1997, s. 12, seria: OECD Proceedings.
  3. Commission Expert Group on Transport and Environment – WORKING GROUP I: Defining an environmentally sustainable transport system. Luksemburg: Komisja Europejska, 2000.
  4. a b Fundacja Instytut na rzecz Ekorozwoju: Alternatywna polityka transportowa w Polsce według zasad ekorozwoju. Warszawa: Fundacja Instytut na rzecz Ekorozwoju, 1999, seria: Raport InE nr 4/99.

Linki zewnętrzne edytuj