Zwiastowanie (obraz Leonarda da Vinci)

obraz Leonarda da Vinci

Zwiastowanie (wł. Annunciazione) – obraz namalowany w latach 1472–1476[1]. Powszechnie przyjmuje się, że obraz namalował Leonardo da Vinci[2] lub był jej głównym autorem[3].

Zwiastowanie
Annunciazione
Ilustracja
Autor

Leonardo da Vinci

Rodzaj

Malarstwo religijne

Data powstania

1472–1476

Medium

olej i tempera na desce

Wymiary

98 × 217 cm[1]

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Florencja

Lokalizacja

Galeria Uffizi

Przed 1867 roku uważano, że autorem obrazu jest Domenico Ghirlandaio[4]. Tematyka zwiastowania była jednym z popularniejszych tematów w renesansie[5]. Obraz został wykonany na zlecenie kościoła San Bartolomeo a Monte Oliveto we Florencji. Miał znaleźć się w zakrystii tego kościoła, rozbudowanego w 1472 roku. Na ten rok datuje się rozpoczęcie prac nad obrazem. Obraz prawdopodobnie ukończono w 1476 roku. Twarz Maryi wzorowano na modelu szkicu głowy pazia autorstwa Leonarda (dawniej przypisywanego Andrei Pollaiolo). W 1867 roku obraz trafił do Galerii Uffizi we Florencji[1].

Przedstawienie edytuj

Obraz przedstawia scenę spotkania Maryi i Archanioła Gabriela, opartą na Ewangelii św. Łukasza i Protoewangelii Jakuba. Siedząca przy pulpicie Maryja właśnie dowiaduje się, że została wybrana na matkę Syna Bożego[6]. Czyta proroctwo wieszczące nadejście Mesjasza. Otwarta strona Biblii ma przedstawiać tekst w języku hebrajskim, jednak faktycznie go tylko imituje[7].

Środkowy plan określa niewysoki mur. Służy ono jako tło dla gestu pozdrowienia anioła oraz trzymanego w lewej dłoni przez Archanioła lilii, symbolizującej czystość Maryi[6].

W perspektywie obrazu są widoczne błędy. Cyprys z prawej strony wydaje się być na tej samej płaszczyźnie co inne drzewa. W takim przypadku oddalająca się ściana jest nienaturalnie przedłużona. Pulpit znajduje się bliżej niż dłoń Maryi. Prawa ręka Maryi jest wydłużona. Lewa strona obrazu jest bardziej dopracowana. Z tego powodu sądzono, że dwie strony obrazu powstały w różnym okresie[2]. Płachtę narzucono na coś, co może być poręczą siedziska. W wyniku źle umiejscowienia poręczy wydaje się, że Maryja ma trzy kolana. Twarz Maryi jest pozbawiona wyrazu[3].

Przypisy edytuj

  1. a b c Vezzosi 2019 ↓, s. 153.
  2. a b Nicholl 2006 ↓, s. 117.
  3. a b Isaacson 2019 ↓, s. 104.
  4. Nicholl 2006 ↓, s. 116.
  5. Isaacson 2019 ↓, s. 103.
  6. a b Zöllner 2005 ↓, s. 15.
  7. Nicholl 2006 ↓, s. 118.

Bibliografia edytuj

  • Walter Isaacson: Leonardo da Vinci. Kraków: Insignis Media, 2019. ISBN 978-83-66071-41-4.
  • Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.
  • Alessandro Vezzosi: Leonardo da Vinci. Malarstwo: nowe spojrzenie. Kielce: Jedność, 2019. ISBN 978-83-8144-143-8.
  • Frank Zöllner: Leonardo da Vinci 1452–1519. Warszawa: Taschen, Edipresse Polska S. A., 2005. ISBN 83-89571-85-4.

Linki zewnętrzne edytuj