Dziadkowice (województwo podlaskie): Różnice pomiędzy wersjami

Pierwotna nazwa Dziadkowicze. W 1431 r. bracia Piotr na Dziadkowicach oraz Szczepan z Ocic (synowie wójta drohickiego Stanisława Dziadka) ufundowali tu kościół pw. Trójcy Przenajświętszej, śś. Anny, Jakuba i Floriana. Kościół został powierzony Jakubowi, synowi Mikołaja z Chodowa w ziemi łęczyckiej, skąd pochodził też drugi z fundatorów. Jeszcze w 1452 r. świątynia ta była określana jako kaplica, skoro w źródłach występował jej kapelan, Jan. Pierwszy znany [[pleban]] - Marcin, występował w latach 1472-76, a jego następca - Jakub był poświadczony w latach 1484-86178. [[Kolator]]ami kościoła w XV w. była rodzina Dziadkowskich, o których ze względu na brak źródeł posiadamy jedynie fragmentaryczne informacje z XV w. W 1449 r. występował Szczepan z Dziadkowic, sędzia ziemski mielnicki, w 1452 r. Stanisław z Dziadkowic, w latach 1469-80 Klemens, a w 1495 r. Maciej, Jan Benedykt i Szczęsny Dziadkowscy. W 1526 roku odnowiono erekcję parafii i zmiana wezwania kościoła. W 1657 roku spalona przez wojska moskiewskie Iwana Chowańskiego. W 1737 roku wieś należała do Stanisława Wąsowskiego, miecznika mielnickiego. Potem do Łuniewskich, Mikułowskich, Uszyńskich.▼