Bernard Pretwicz: Różnice pomiędzy wersjami

Początki kariery rozpoczął naw krakowskim dworze jakoKrakowie dworzanin króla [[Zygmunt Stary|Zygmunta Starego]], który wysyłał go jako posła na sejmiki, a później w zaufanych misjach m.in. do Pragi i na Śląsk.

W 1527 roku zaciągnął się pod chorągiew [[Mikołaj Sieniawski|Mikołaja Sieniawskiego]] pod dowództwem którego walczył m.in. w 1531 roku w [[Bitwa pod Obertynem|bitwie pod Obertynem]]. Już w 1535 roku otrzymał własną rotę konną i od tego czasu zajmował się przez ćwierć wieku obroną południowych granic Rzeczypospolitej. W [[1538]] roku wziął udział w wyprawie hetmana Jana Tarnowskiego pod [[Chocim]].

Podczas najazdu tatarskiego w roku [[1540]] dzięki zdolnościom taktycznym, nieopodal [[Winnica (miasto)|Winnicy]] na [[Podole|Podolu]] z niewielkim oddziałem obrony potocznej zdołał okrążyć nadciągające oddziały przeciwnika. W tym samym roku stał się celem zamachu, mającemu mu uniemożliwić złożenie zeznań w sprawie antykrólewskiego spisku K.Zborowskiego. Za wierną służbę w tym samym 1540 roku roku królowa [[Bona Sforza|Bona]] mianowała go starostą barskim na Podolu. Zamek w Barze wkrótce stał się bazą operacyjną wypraw przeciwko Tatarom, a Pretwicz zyskał wielką sławę jako ich pogromca, który zapędzał się za nimi w pościgach po brzegi Morza Czarnego gdzie ich ostatecznie gromił. Jego sława była tak duża, że do jego zamku w Barze ściągała szlachta nie tylko z Polski i Litwy ale i z zagranicy, przede wszystkim z krajów niemieckojęzycznych.