Kopyś: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: źródła/przypisy
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne redakcyjne
Linia 42:
Pierwsze wzmianki w [[1059]]. Od XIV wieku w Wielkim Księstwie Litewskim. W XVI wieku miasto zostało lokowane na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] i nadano mu herb. Wojewoda wileński i hetman wielki litewski [[Krzysztof Radziwiłł Piorun]] w 1594 roku włączył Kopyś do swoich włości dzięki małżeństwu z Katarzyną Ostrogską. On też założył tu [[zbór]] kalwiński. Miasto posiadało zamek wzmocniony przez Krzysztofa Radziwiłła w latach 1597-99, który zabezpieczał wschodnią granicę Rzeczpospolitej od strony państwa moskiewskiego. W czasie [[Wojna polsko-rosyjska 1609-1618|wojny z Moskwą]], w 1611 roku hetman [[Jan Karol Chodkiewicz]] przyjął na tutejszym zamku pułkownika [[Aleksander Lisowski|Aleksandra Lisowskiego]] (twórcę oddziałów [[Lisowczycy|Lisowczyków]]) i darował mu dawne przewinienia.
 
W czasie [[Wojna polsko-rosyjska 1654-1667|wojny z Moskwą]] w dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało zajęte przez moskiewskie oddziały [[Jakow Czerkaski|Jakowa Czerkaskiego]]. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. Rosjanie ponownie okupowali Kopyś od połowy 1655 roku do 1659 roku. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka[[Słuck]]a na rozkaz hetmana [[Paweł Jan Sapieha|Pawła Sapiehy]] 100 ludzi z chorągwi [[Piechota węgierska|piechoty węgierskiej]] pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem<ref>Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279</ref><ref>M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991</ref>.
 
W [[1707]] roku podczas [[III wojna północna|III wojny północnej]] miasto zostało spalone przez wojska rosyjskie<ref>Копысь // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. С. 134</ref>.