[[Plik:Bardo - kościół.jpg|thumb|180px|left|Sanktuarium maryjne: kościół i klasztor w Bardzie]]
Założone w [[X wiek|X]] w. jako [[gród]] obronny w [[Góry Bardzkie|Górach Bardzkich]] nad [[Przełom Nysy Kłodzkiej|przełomem Nysy Kłodzkiej]]. Gród wymieniony był po raz pierwszy przez kronikarza [[Kosmas]]a pod rokiem 1096 jako zniszczone przez czeskiego księcia Brzetysława II. O polskości tego terenu świadczy fakt, że kasztelanami bardzkimi byli wyłącznie rycerze polscy (Sobiesław w 1203 r., Dzierżko-Peregryn w 1223 r., Bogusław Jarosławowic w 1261 r., Jan syn Żerzucha w 1269 r., Jarosław Mroczkowic z Owiesna w 1283), a okoliczne miejscowości w większości już istniały i były zamieszkane przez ludność słowiańską. Gród po czeskim najeździe został odbudowany o czym świadczą wzmianki z 1155 i 1245 r. Na terenie grodu istniała już wówczas kaplica, wymieniona po raz pierwszy w [[1189]] r. jako należącaprzekazana doprzez biskupa [[Żyrosław]]a [[Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników św. Jana z Jerozolimy z Rodos i z Malty|zakonowi joannitów]]. OkołoW 1210 roku biskup Wawrzyniec przekazał kościół kanonikom regularnym z Kamieńca. Wg tradycji już ok. [[12901200]] r. Bardoszerzył straciłosię ostatecznietutaj swojekult znaczeniemaryjny, strategicznezwiązany iz cudowną figurką Matki Boskiej, która jest do dzisiaj największym skarbem Barda. Około [[1290]] r. Bardo przestało być kasztelanią. TerenW związku z budową przez Bolka II nowego murowanego zamku na Kalwarii (Góra Bardzka) teren grodu w [[12991301]] r. kupili cystersi i od tego momentu do [[1810]] r. byli właścicielami miejscowości. Od połowy [[XIV wiek|XIV]] w. Bardo rozwijało się dzięki swojemu położeniu i coraz częściej przyjeżdżającym tutaj pątnikom. [[Prawa miejskie]] od początku [[XIV wiek|XIV]] w. W [[1874]] r. wybudowano linię kolejową [[Wrocław]] – [[Kłodzko]]. W [[1945]] r. miejscowość znalazła się w granicach Polski i ze względu na niewielki rozmiar utraciła prawa miejskie. Dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec. Bardo uzyskało status osiedla w [[1954]] r. Ponownie miasto od [[1969]]. Obecne Bardo jest niewielkim letniskiem, specjalizującym się w koloniach dziecięcych oraz ważnym ośrodkiem turystyki. Zlokalizowany jest też tu drobny przemysł papierniczy i meblarski.
Jak podają miejscowe przekazy i legendy, już ok. [[1200]] r. szerzył się tutaj kult maryjny, związany z cudowną figurką Matki Boskiej, która jest po dziś dzień największym skarbem Barda. Czyim jest dziełem i kiedy znalazła się w Bardzie, nie wiadomo. Wiadomym jest, że już od połowy [[XIV wiek|XIV]] w. Bardo rozwijało się dzięki swojemu położeniu i coraz częściej przyjeżdżającym tutaj pątnikom. [[Prawa miejskie]] od początku [[XIV wiek|XIV]] w. W [[1874]] r. wybudowano linię kolejową [[Wrocław]] – [[Kłodzko]].
W [[1945]] r. miejscowość znalazła się w granicach Polski i ze względu na niewielki rozmiar utraciła prawa miejskie. Dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec. Bardo uzyskało status osiedla w [[1954]] r. Ponownie miasto od [[1969]]. Obecne Bardo jest niewielkim letniskiem, specjalizującym się w koloniach dziecięcych oraz ważnym ośrodkiem turystyki. Zlokalizowany jest też tu drobny przemysł papierniczy i meblarski.
