Bunt wójta Alberta: Różnice pomiędzy wersjami

Za przywódcę buntu uchodzi '''Albert''', lub '''Albrecht''', od roku 1290 dziedziczny wójt [[Kraków|Krakowa]]. W latach 1295-1305 popierał rządy [[Czechy|czeskie]] w Krakowie, jednak w roku 1306, po wygaśnięciu dynastii [[Przemyślidzi|Przemyślidów]], oddał miasto księciu [[Władysław I Łokietek|Władysławowi Łokietkowi]]. W maju 1311 roku wraz z niemieckim [[mieszczaństwo|mieszczaństwem]], przy poparciu niektórych klasztorów (jak [[Miechów]], [[Mogiła (Kraków)|Mogiła]], [[Jędrzejów]]) i [[Biskupi krakowscy|biskupa krakowskiego]] [[Jan Muskata|Jana Muskaty]] - zniemczonego [[Ślązacy|Ślązaka]] osadzonego na biskupstwie przez [[Wacław II|Wacława II]] – wywołał bunt przeciwko Łokietkowi, dążąc do ustanowienia w Polsce władzy świeżo koronowanego na króla Czech [[LuksemburgowieJan Luksemburski|LuksemburgówJana Luksemburczyka]]. Bunt poparło kilka innych małopolskich miast takich jak Sandomierz i Wieliczka. Za Łokietkiem z kolei opowiedział się m.in. Nowy Sącz. Przyczyną wzniecenia buntu były polityczne ambicje [[Patrycjat (średniowiecze i nowożytność)|patrycjatu]], w większości niemieckiego, co zostało już ówcześnie poczytane jako zbrojne wystąpienie niemieckie przeciwko legalnej władzy.

W związku z tym, że Jan Luksemburski nie mógł przybyć na pomoc buntownikom, w związku z buntem który wybuchł przeciwko niemu na Morawach, dlatego do miasta zamiast niego przybył książę Bolesław I Opolski. Bunt zakończył się w czerwcu 1312, gdy nie mogąc zdobyć [[Wawel|wawelskiego groduzamku]] bronionego przez drużynę książęcą i w sytuacji gdy z pomocą węgierską Łokietek opanował ponownie całą Małopolskę, wójt Albert wraz z księciem [[Bolko I opolski|Bolkiem I Opolskim]] opuścili Kraków. W [[Opole|Opolu]] wójt został, z nieznanych powodów, osadzony przez Bolka w więzieniu, a zwolniony po pięciu latach przez książęcego następcę, również [[Bolesław II opolski|Bolka]], wyjechał do [[Praga|Pragi]], gdzie zmarł.