Janusz I Starszy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Polityka wobec Zakonu Krzyżackiego: drobne redakcyjne |
|||
Linia 57:
Powodem braku większego zainteresowania sytuacją w Polsce mogła być sprawa wojny domowej na Litwie pomiędzy wielkim księciem [[Władysław II Jagiełło|Jagiełłą]] a jego stryjem [[Kiejstut Giedyminowicz|Kiejstutem]]. Janusz korzystając z panującego na [[Litwa|Litwie]] zamieszania w [[1382]] r. zajął zbrojnie należące dotąd do sąsiada [[Podlasie]] z Drohiczynem jako wiano swojej żony [[Anna Danuta|Anny Danuty]] (córki Kiejstuta)<ref>Katalog Zabytków Sztuki w Polsce "Siemiatycze, Drohiczyn i okolice", Warszawa 1996, s.6</ref>. Nabytek ten nie okazał się jednak trwały, gdyż jeszcze w tym samym roku zwycięskiemu Jagielle udało się odzyskać straty. Książę mazowiecki, nie chcąc dodatkowo zaogniać sytuacji, uciekającego z Litwy [[Witold Kiejstutowicz|Witolda]] przyjął niezwykle chłodno, a po odmowie przyjęcia przez niego chrztu odesłał niewygodnego gościa do [[Zakon krzyżacki|Krzyżaków]].
Do pogodzenia Jagiełły z Januszem doszło w [[1387]] r., kiedy to książę mazowiecki po wyborze Jagiełły na króla Polski uznał jego władzę i wziął następnie udział w podróży króla do [[Wilno|Wilna]] w celu chrystianizacji kraju. Dobrych stosunków z Jagiełłą nie popsuł fakt ponownej wizyty w [[1389]] r. na [[Mazowsze|Mazowszu]] skłóconego z królem Polski Witolda, w trakcie której Janusz odmówił po uczcie Witoldowi złotego pucharu, co ten odebrał jako zniewagę. Władysław Jagiełło w dniu 2 września [[1391]] nadał dożywotnio Januszowi sporne Podlasie z [[Drohiczyn (województwo podlaskie)|Drohiczynem]], [[Mielnik (województwo podlaskie)|Mielnikiem]], Bielskiem Podlaskim i [[Suraż]]em (''"terram nostram Drohiczensen, Melnyk, Surasz, Byelsko ac omnibus villis in eisdem districtubus"'').
=== Polityka wobec Zakonu krzyżackiego ===
| |||