Kowno: Różnice pomiędzy wersjami

Plany carskie nie na wiele się zdały, gdyż [[Niemcy]] zdobyli Kowno [[18 sierpnia]] [[1915]] roku i okupowali je aż do [[1919]] roku. [[21 grudnia]] [[1918]] roku agenci [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sowieccy]] powołali tu [[Republiki ZSRR|republikę radziecką]], która nie ciesząc się ani poparciem Litwinów i Polaków, ani tym bardziej Niemców, upadła po kilkunastu dniach. W mieście zaczęła rządzić kierowana przez [[Jonas Basanavičius|Basanavičiusa]] [[Taryba]] z [[Antanas Smetona|Smetoną]], [[Augustinas Voldemaras|Voldemarasem]] i [[Stanisław Narutowicz|Narutowiczem]] i innymi w składzie (Wilno było pod okupacją sowiecką). W wyniku wyborów do samorządu w roku 1919 do 71 osobowej Rady Miejskiej zostało wybranych 30 Polaków, 22 Żydów, 12 Litwinów, 6 Niemców i 1 Rosjanin. W [[Dwudziestolecie międzywojenne na świecie|dwudziestoleciu międzywojennym]] Kowno stało się ''de facto'' (choć nie ''de iure'') siedzibą władz państwowych. Z prowincjonalnego miasteczka przekształciło się w miasto na skalę regionu. Tu miały swą siedzibę ośrodki naukowe, gospodarcze, bankowe i kulturalne Litwy. Zorganizowano [[Uniwersytet Witolda Wielkiego|Uniwersytet im. Witolda Wielkiego]], [[Uczelnia muzyczna|konserwatorium]] oraz Szkołę Sztuki. Powstał [[teatr]] dramatyczny, oraz pierwsza na Litwie [[rozgłośnia]] radiowa.

[[Plik:Karmelitu baznycia 2007-04-12.jpg|thumb|left|Kościół karmelitów w XVII w.]]

W [[1940]] roku Kowno liczyło 160 tys. mieszkańców (w ciągu dwudziestu lat niepodległości liczba mieszkańców wzrosła dwukrotnie). To tutaj (a nie w Wilnie) „sejm ludowy” proklamował samolikwidację państwa i przyłączenie się do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Po wejściu Niemców Litwini zorganizowali [[Pogrom w Kownie|w Kownie pogrom]], w którym zginęło 3,8 tysięcy Żydów.