August III Sas: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) →Elekcja: drobne merytoryczne |
→Polityka zagraniczna: drobne merytoryczne |
||
Linia 74:
[[Plik:Coat of arms of Augustus III of Poland as vicar of the HRE.svg|thumb|166px|Herb Augusta III jako wikariusza Świętego Cesarstwa Rzymskiego w latach 1740-1742 i w 1745]]
[[Plik:King Augustus III of Poland.jpg|thumb|166px|August III]]
W 1737 roku pozwolił by faworyt carycy Anny Iwanownej [[Ernest Jan Biron]] objął jako lenno [[Księstwo Kurlandii i Semigalii]]. Okres trzydziestoletnich rządów Augusta III nie został zmącony formalnie żadną wojną zewnętrzną w Polsce, choć król wciągnął [[Saksonia|Saksonię]] w trzy [[wojny śląskie|wojny]] pomiędzy [[Królestwo Prus|Prusami]] i Austrią o [[Śląsk]], mający dla Polski żywotne znaczenie. W [[1745]] [[Francja]] poparła jego kandydaturę na [[cesarz]]a [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego]]<ref>Jacek Staszewski, Jak Polskę przemienić w kraj kwitnący..., [[Olsztyn]] [[1997]], s. 104.</ref>. W [[1745]] doprowadził do zawarcia [[traktat warszawski (1745)|traktatu warszawskiego]], skierowanego przeciwko [[Królestwo Prus|Prusom]]<ref>[[Mieczysław Skibiński]], Europa a Polska w dobie wojny o sukcesję austryacką w latach 1740-1745, t. I, [[Kraków]] [[1913]], s. 755.</ref>.
W 1745 zawarł pokój drezdeński z Prusami, a w [[1746]] traktat subsydiarny z Francją [[Ludwik XV|Ludwika XV]], w [[1746]] wynajął 7000 wojska saskiego [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W [[1756]] Saksonia została zaatakowana przez Prusy na początku [[wojna siedmioletnia|wojny siedmioletniej]], sam August III kapitulował w [[Pirna|Pirnie]]. Dla Polski był to koniec okresu spokoju, przez kraj przechodziły teraz zmierzające na zachód armie rosyjskie, rekwirując a niekiedy grabiąc całe wsie i miasta. W dodatku [[Fryderyk II Wielki|Fryderyk II]] wszedł w posiadanie w Saksonii polskich stempli menniczych, co pozwoliło mu zalać Rzeczpospolitą bezwartościową monetą tzw. efraimkami, bitymi przez [[Veitel Heine Ephraim|Veitela Heinego Ephraima]]<ref>[[Józef Andrzej Szwagrzyk]], Pieniądz na ziemiach polskich X-XX w., [[1990]], s. 147.</ref>.
| |||