Jerzy Sebastian Lubomirski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Rezydencje i dobra prywatne: drobne merytoryczne |
→Rezydencje i dobra prywatne: ilustracja |
||
Linia 134:
== Rezydencje i dobra prywatne ==
[[File:1 Lancut 108.jpg|thumb|Zamek w Łańcucie]]
Centrum dóbr księcia Jerzego Sebastiana Lubomirskiego był Łańcut odkupiony od Stadnickich i ufortyfikowany przez ojca Jerzego. Dobra obejmowały „miasto Łańcut, starą fortecę z czasów Pileckich, wsie Głuchów, Soninę, Krzemienicę, Czarną, Kołki, Żołynię, Dąbrówkę Rudną i Wolę Świętosławską”. Dobra Łańcucukie i przeworskie książę otrzymał od ojca podczas podziału dóbr rodowych w 1642 roku.
[[Zastaw spiski|Starostwo Spiskie]] było zastawem królewskim, w którym funkcje zarządzające sprawowali starostowie, fakt pozostawania powyższego polskiego centrum administracyjnego w granicach Królestwa Węgier oraz przylegania terytorialnie do granic Królestwa Polskiego pozwalał na wygodne i bezpieczne sterowanie oporem w stosunku do najeźdźcy szwedzkiego. [[Zamek
Po ślubie z Konstancją Ligęzianką otrzymał Rzeszów, jako jej wiano, na który składał się 1 zamek, 3 miasta, 34 wsie, 21,5 folwarku. Druga żona wniosła mu w posagu Janowiec nad Wisłą.
Linia 141 ⟶ 142:
Pomimo Zajmowania się na co dzień dyplomacją oraz dowodzeniem armią, Lubomirski dbał o własne dobra. Stanowiły one zaplecze finansowe do prowadzonej przez niego polityki. Dostarczały również rekrutów do prywatnej, dużej armii na skalę europejską. Majątki zarządzane były przez wyznaczone osoby. Wzorem zarządzania był dwór królewski, z którego czerpano przykłady.
Książę dbał o wygląd i rozbudowę prywatnych rezydencji. Sprowadził do Polski [[Tylman z Gameren|Tylmana z Gameren]], który początkowo pełnił rolę inżyniera wojskowego. Z biegiem czasu stał się nadwornym architektem księcia, który przygotował plany rozbudowy
== Rodzina ==
| |||