Bitwa o Lwów (1918–1919): Różnice pomiędzy wersjami

Również 3 listopada 1918 w ukraińskiej części miasta powołano [[Polski Komitet Narodowy we Lwowie|Polski Komitet Narodowy]] jako przedstawicielstwo społeczności polskiej. Wyraźną przewagę miały w nim ugrupowania prawicowe. Prezesem Komitetu został [[Tadeusz Cieński]], zbliżony do Narodowej Demokracji. Cały czas prowadzone były rozmowy pomiędzy walczącymi stronami, kilkakrotnie uzgadniano zawieszenie broni w celu zaopatrzenia ludności cywilnej w żywność, pozbierania rannych i pogrzebania zabitych. Po zakończeniu rozejmu, 3 listopada, Ukraińcy podjęli natarcie na całym froncie. Mimo tego Polacy 4 listopada odbijają Dworzec Główny, zajmują Szkołę Kadecką i odpierają szturm na Szkołę im. Sienkiewicza. Bardzo zażarte walki trwały do 5 listopada, powodując duże straty wśród wojsk ukraińskich. Polacy odzyskują koszary Wuleckie i odpierają atak na Szkołę Kadecką. Polacy zajmują też w dniu 5 listopada Pocztę Główną, Dyrekcję Policji, rzeźnę. Ukraińskie natarcie było nazywane ''ofensywą Witowśkiego'', a jej niepowodzenie spowodowało złożenie przez niego dymisji i awans płk. [[Hryhorij Kossak|Hryhorija Kossaka]].