Kuchnie królewskie wzniesiono w latach 1516–1517 przygotowując wesele [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]] z [[Bona Sforza|Boną Sforza]]. Jednopiętrowy ceglany budynek Kuchni miał na parterze 4 izby z wielkimi piecami kuchennymi, a na piętrze okapy pieców i mieszkania kucharzy. W pobliżu znajdowały się też mieszkanie podrzęczego wielkorządcy krakowskiego (tzw. "PodrządstwoPodrzęctwo") oraz mieszkanie klucznika (przy [[Brama Bartłomieja Berrecciego na Wawelu|bramie wjazdowej]]). W XVIII wieku powstała w pobliżu także jednopiętrowa [[Wozownia Królewska na Wawelu|Wozownia Królewska]]. W [[1806]] roku Austriacy zburzyli PodrządstwoPodrzęctwo i scalili ze sobą Kuchnie, Wozownię królewską i [[Rotunda Najświętszej Marii Panny na Wawelu|Rotundę Najświętszej Marii Panny]]), nadbudowując je o wspólne drugie piętro i przeznaczając całość na lazaret wojskowy. W połowie XIX wieku zbudowano dwupiętrową loggię od południa. W 1918 roku od strony dziedzińca arkadowego przekształcono elewacje Kuchni wg proj. Szyszko-Bohusza, która to forma przetrwała do dzisiaj. W czasie okupacji niemieckiej, przebudowano Kuchnie od strony dziedzińca zewnętrznego w latach 1940-1943 na biura generalnego gubernatora [[Hans Frank|Hansa Franka]]. Część z lat okupacji niemieckiej przebudowano w latach 2005-2007 wg projektu arch. dr [[Jan Wrana]], Piotra Stępnia i Marii Kowalczyk likwidując balkon na ryzalicie zachodnim, wysokie zachodnie i wschodnie okna w ryzalicie wschodnim, zmieniając tynk i jego fakturę.
Obecnie mieści się tu wystawa ''[[Wawel Zaginiony]]'' oraz biura dyrekcji [[Zamek Królewski na Wawelu - Państwowe Zbiory Sztuki|muzeum]] i pracownie naukowo-konserwacyjne, a także Sklep Firmowy ''[[Mennica Polska|Mennicy Polskiej]]''.
