Bazylika na Świętym Krzyżu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 83:
W okresie panowania dynastii Jagiellonów, opactwo było najważniejszym sanktuarium religijnym w Królestwie Polskim. Siedmiokrotnie odwiedzał je [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]] (m.in. w drodze na koronację w Krakowie oraz w drodze pod Grunwald), dziesięciokrotnie przebywał w klasztorze był król [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierz Jagiellończyk]], sześciokrotnie król [[Zygmunt I Stary|Zygmunt Stary]], trzykrotnie król [[Zygmunt II August|Zygmunt August]].
{{osobny artykuł|Kalendarium Nowej Słupi}}
W 1607 roku po pokonaniu rokoszan w [[Bitwa pod Guzowem|bitwie pod Guzowem]] do opactwa przybył [[Zygmunt III Waza]]. W latach 1611-1620 w miejscu [[Kapitularz (architektura)|kapitularza]] zbudowano barokową Kaplicę Oleśnickich.

W [[1643]] roku opat [[Stanisław Sierakowski (opat)|Stanisław Sierakowski]] rozpoczął przebudowę kościoła dodając do fasady gotyckiego korpusu dwie barokowe wieże na fasadzie oraz, wczesnobarokową kamieniarkę odrzwi i okien o wysokim poziomie artystycznym<ref>[[Adam Miłobędzki]] "Architektura polska XVII wieku", PWN, Warszawa 1980, s.343</ref> i od południa kaplicę Matki Boskiej Bolesnej<ref>http://www.wrota-swietokrzyskie.pl/406/-/asset_publisher/iW3q/content/na-lysej-gorze</ref>. W 1655 roku kościół złupili Szwedzi, którzy wymordowali część zakonników. Dnia 22 marca 1661 roku, jak podawała najstarsza polska gazeta [[Merkuriusz Polski Ordynaryjny]], król polski [[Jan II Kazimierz Waza]] wraz z małżonką oraz dworem zmierzając do [[Warszawa|Warszawy]] wstąpił do sanktuarium{{r|Merkuriusz Polski Ordynaryjny}}.
 
W roku 1690 papież [[Aleksander VIII]] obłożył opata [[Aleksander Wyhowski|Aleksandra Wyhowskiego]] i opactwo [[ekskomunika|ekskomuniką]], którą zdjęto około 1706 r.
W latach 1686-1701 roku ukończono budowaćzbudowano zachodnie skrzydło klasztorne z nowym [[refektarz]]em (później więzienie, obecnie muzeum). W 1704 roku, podczas [[III wojna północna|III wojny północnej]] klasztor ponownie został zajęty przez wojska szwedzkie. W październiku 1777 roku gotycko-barokowy kościół i klasztor spłonęły w pożarze. Wkrótce przystąpiono do budowy trzeciego kościoła w stylu barokowo-klasycystycznym, który wybudowano w latach 1781-1789 i konsekrowano w 1806 r.
 
W 1819 roku dnia [[6 czerwca]] roku nastąpiła [[Stłumienie|supresja]] klasztorów w Polsce na mocy [[bulla|bulli]] [[Pius VII|Piusa VII]] z dnia 30 czerwca 1818 roku{{odn|Gacki|s=331-334}}. Dnia 29 maja roku 1819 delegaci komisji województwa sandomierskiego stawili się na Św. Krzyżu przedstawiając dekret arcybiskupa [[Franciszek Skarbek-Malczewski|Malczewskiego]] delegata apostolskiego w sprawie okupacji i suprymacji klasztoru{{odn|Gacki|s=329}}. Od 1853 roku mieścił się tu Instytut Księży Zdrożnych. W styczniu 1863 roku w opactwie stacjonowali powstańcy styczniowi.