Kościół Matki Bożej Różańcowej i klasztor Dominikanów w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ilustracje i galeria |
drobne merytoryczne |
||
Linia 39:
}}
'''Kościół i klasztor Dominikanów w Grodnie''' – nieistniejący obecnie barokowy kościół wznoszący się przy ulicy Wileńskiej, głównej północnej arterii Grodna. Z kościoła zachował się jedynie fragment lewej nawy wtopiony w zabudowania Gimnazjum.
Klasztor Dominikanów w Grodnie powstał z fundacji wojewody mścisławskiego [[Fryderyk Sapieha|Fryderyka Sapiehy]] oraz jego małżonki Krystyny z [[Pociejowie|Pociejów]] Sapieżyny. W roku [[1632]] król [[Zygmunt III Waza]] potwierdził nadanie fundacji dominikanom grodzieńskim, a w roku 1635 r. fundacja została zaaprobowana przez [[Sejm walny I Rzeczypospolitej|Sejm]]. Jurydyka zakonników znajdowała się w północno-zachodniej partii miasta, między ulicą Wileńską, Plebańską, zaułkiem Trojeckim oraz Rynkiem Niemieckim. Pierwszą siedzibą Dominikanów w Grodnie była kamienica zakupiona na ich potrzeby.
Murowany barokowy kościół pod wezwaniem NMP Różańcowej został wybudowany po pożarze w 1708 roku. Kościół został zburzony w czasach [[zabory|zaborów]] około
Murowany dwupiętrowy klasztor zaczęto budować w 1737 r. Jego budowa trwała przez 30 lat. W 1782 roku pożar strawił klasztor, co wymagało jego przebudowy. Pomiędzy 1783 a 1795 r. zgromadzenie dominikanów wzniosło “officynę murowaną dwupiętrową w ktorey umieszczały się szkoły”, ciągnący się wzdłuż zaułku Trojeckiego, idącego ku Niemieckiemu Rynku.
Wzdłuż ulicy Dominikańskiej biegnącej w kierunku dawnego Rynku Niemieckiego zachował się budynek Gimnazjum dominikańskiego z końca XVIII wieku. Obecnie jest to siedziba kilku instytucji kulturalnych.
<gallery>
|