'''Barok wileński''' (szkoła wileńska) – kierunek architektury barokowej najliczniej występujący najliczniej na terenach północno-wschodniej Rzeczypospolitej (Wileńszczyzna oraz [[Województwo inflanckie|Inflanty polskie]]) oraz incydentalnie w południowo-wschodnich częściach Korony Królestwa Polskiego, której twórcy działali w latach 1735-1763 (zakończenie budowy kościoła i klasztoru w [[Berezwecz]]u). Najbardziej znanym architektem szkoły był [[Jan Krzysztof Glaubitz]]. Inni polscy architekci tworzący w tym stylu to [[Ludwik Hryncewicz]] (twórca m.in. kościoła w Wołyńcach i fasady kościoła Misjonarzy w Wilnie), [[Aleksander Osikiewicz]] (twórca bazyliańskiej cerkwi w Borunach), B. Kosiński, Owsiukiewicz, Johannes DyderszteynTobias de Dyderstein, Johann Wilhelm Frezer, Abraham Wuertzner, Joachim Herdegen, Antonio Paracca, ks. [[Tomasz Żebrowski]].
_.jpg){kind=link}
_(3).jpg){kind=link}