Kołdyczewo: Różnice pomiędzy wersjami

W 1942 r. we wschodniej części wsi za terenami dworskimi Niemcy utworzyli obóz koncentracyjny, w którym osadzano głównie Żydów i Polaków, a także w mniejszej ilości Białorusinów, Rosjan i Romów.

<nowiki>{{Główny artykuł</nowiki><code><code>|</code></code><nowiki>Obóz koncentracyjny w Kołdyczewie}}</nowiki>

<code><code><nowiki>{{</nowiki>[null Główny artykuł]<nowiki>|Swobodny jeździec}}</nowiki></code></code> Obóz składał się baraków i trzypiętrowego budynku więzienia obozowego (zachowały się jego fundamenty), w którym przeprowadzano śledztwa przeciwko polskim żołnierzom Armii Krajowej. Obóz otaczał drut kolczasty. Początkowo komendantem obozu był Białorusin lejtnant Sergiej Bobko, a od roku 1943 Nikołaj Kalko i sprawujący nadzór podoficer SS [[Franz Jörn]]. Załogę obozu stanowili członkowie 4 Kompanii [[13 Białoruski Batalion Policyjny SD|13 Białoruskiego Batalionu Policyjnego SD]] ze składu [[Białoruska Policja Pomocnicza|Białoruskiego Batalionu Pomocniczego]]. Więźniowie byli zmuszani do ciężkich robót przy wydobyciu [[torf]]u, w ceglarni, przy produkcji mydła, butów, odzieży, beczek. Przeciętny dzień pracy wynosił 10-12 godzin. Racje żywnościowe o niemal zerowej kaloryczności – zupa z wody i [[mąka żytnia|mąki żytniej]] oraz kromka chleba – nie pozwalały na regenerację sił. Więźniowie byli zakwaterowani w nieogrzewanych barakach, w których spali na trzy- i czteropiętrowych pryczach. Na porządku dziennym były rozliczne szykany, bicie, szczucie psami, gwałty na kobietach i egzekucje.