Lektorium: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Upraszczam {{cytuj stronę}} do {{cytuj}} |
drobne merytoryczne |
||
Linia 10:
Lektoria zaczęły pojawiać się w późnym [[sztuka romańska|romanizmie]], w [[gotyk]]u ich stawianie stało się regułą. ''Pod względem pastoralnym rozwiązanie to nie było korzystne, gdyż l. dzieliło społeczność Kościoła, służyło utrwalaniu podziału na duchowieństwo i wiernych, było wyrazem liturgii duchowieństwa (Klerliturgie)''<ref name = leksykon/>. Pojawienie się [[reformacja|reformacji]] spowodowało uznawanie lektorium za przeszkodę<ref>{{Cytuj | url=http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TA/TAL/ambona_04.html |autor = Bogusław Nadolski | tytuł= Ambona – stół słowa Bożego | opublikowany = opoka.org.pl | data dostępu=2017-11-24}}</ref>. W czasach nowożytnych, zgodnie z zaleceniami [[Sobór trydencki|soboru trydenckiego]]<ref name = sztuka>{{cytuj książkę|tytuł=Sztuka świata. Słownik terminów |wydawca=Wydawnictwo Arkady|miejsce=Warszawa|rok=2013| strony = 18 | isbn=978-83-213-4727-1}}</ref>, zostały w większości rozebrane, a ich funkcję jako miejsca wygłaszania kazania przejęła [[ambona (architektura)|ambona]].
Zabytki tego typu zachowały się m.in. w katedrach w [[Albi (Francja)|Albi]], [[Naumburg (Saale)]] i [[Magdeburg]]u, kościołach [[Kościół St Étienne du Mont w Paryżu|Saint-Étienne-du-Mont]] w [[Paryż]]u, [[Kościół św. Elżbiety w Marburgu|św. Elżbiety w Marburgu]], [[Kościół św. Pantaleona w Kolonii|św. Pantaleona w Kolonii]], w [[Exeter]]<ref>[[Witold Szolginia]]: ''Architektura i budownictwo'', 1982, s. 200.</ref> oraz w [[Katedra w Bristolu|katedrze w Bristolu]]<ref name = sztuka/>. Do II wojny światowej lektorium posiadała kolegiata w [[Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołobrzegu|Kołobrzegu]]. Nieistniejące
== Uwagi ==
| |||