Eberhard z Nysy: Różnice pomiędzy wersjami

Eberhard w 1284 był notariuszem biskupa [[Henryk Fleming|Henryka Fleminga]]. Około 1287 roku otrzymał probostwo w [[Braniewo|Braniewie]]. W 1288 został kanonikiem warmińskim, a w 1289 kantorem kapituły warmińskiej. W 1290 był administratorem dóbr kapitulnych w komornictwie melzackim (obecnie [[Pasłęk]]). Był także długoletnim kanclerzem kapituły warmińskiej. Został [[biskup]]em [[Warmia|Warmii]] po śmierci skonfliktowanego z Zakonem krzyżackim biskupa [[Henryk Fleming|Henryka Fleminga]] i przyjął [[sakra|sakrę]] biskupią przed 6 października] 1301. Kontynuował prace poprzednika nad kolonizacją [[diecezja|diecezji]], zasiedlając ją [[osadnictwo|osadnikami]] ze [[Śląsk]]a. Nadał prawa miejskie Fromborkowi 8 lipca 1310<ref>[http://frombork.art.pl/pl/wp-content/uploads/docs/770_poczet.pdf Poczet biskupów warmińskich]</ref>. JegoW następcąpaździerniku 1310 r. Eberhard wraz z innymi biskupami z Prus wystosował list do papieża, biorąc w obronę Krzyżaków przed zarzutami wysuwanymi w kurii papieskiej przez swego zwierzchnika, Fryderyka - arcybiskupa Rygi. W 1311 roku Eberhard i inni biskupi pruscy zostali obłożeni klątwą rzuconą na warmińskiejnich stolicyprzez biskupiejsędziego byłpapieskiego przejeżdżającego przez Prusy i Warmię. Powodem do tego kroku okazało się niewypłacenie przez władze diecezjalne należnych sędziemu diet z tytułu przejazdu i postojów. O zdjęcie kary starali się biskupi w ciągu dwóch kolejnych lat poprzez prokuratora krzyżackiego stale obecnego w [[JordanAwinion|Awinionie]]. (biskupAnalogicznie warmiński)do akcji z 1310 roku zachowali się biskupi pruscy wraz z Eberhardem na jesieni roku 1323, gdy Krzyżacy starali się podważyć wiarygodność listów [[Giedymin|JordanGiedymina]], skierowanych przez pogańskiego władcę do [[Jan XXII|Jana XXII]] w sprawie gotowości do schrystianizowania [[Wielkie Księstwo Litewskie|Litwy]]. Biskupi wystosowali więc pisma, w których, postępując zgodnie z polityką Zakonu, sugerowali nieszczerość deklaracji Giedymina.