Jan I żagański: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Grafika z en-wiki Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 8:
W [[1401]] Jan I przejął formalne współrządy z braćmi (z [[Henryk IX Starszy|Henrykiem IX Starszym]], [[Henryk X Rumpold|Henrykiem X Młodszym]] i [[Wacław żagański|Wacławem]]) w Szprotawie, Przemkowie, Sulechowie, połowie Głogowa, Ścinawy i Bytomia Odrzańskiego.
Po śmierci [[Jadwiga Legnicka|Jadwigi legnickiej]] (ciotki – żony [[Henryk VI Starszy|Henryka VI]]) w [[1403]] dodatkowo włączył do wspólnych posiadłości dobra należące do jej [[oprawa wdowia|oprawy wdowiej]]: Żagań, Krosno Odrzańskie i Świebodzin. W [[1408]] nie mogąc się doczekać wydzielenia własnej dzielnicy, zajął z pomocą [[Rudolf III Saski|Rudolfa III]] Żagań z przyległościami. Ostatecznie w wyniku przeprowadzonego podziału w [[1412]] lub [[1413]] otrzymał księstwo żagańskie
W [[1413]] roku do [[Księstwo żagańskie|Księstwa żagańskiego]] książę Jan przyłączył dobra w [[Przewóz (powiat żarski)|Przewozie]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Tomasz Jurek |tytuł = Czy Piastowie głogowscy panowali nad Żarami w XIII-XIV wieku? |data = 1993 |data dostępu = 2019-09-30 |wydawca = Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk |url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=303144}}</ref> (uzyskane w wyniku małżeństwa zawartego parę lat wcześniej ze [[Scholastyka saska|Scholastyką saską]], córką księcia saskiego), przez co powstał charakterystyczny tzw. "klin śląski" obejmujący posiadłości wciskające się mocno na zachód i sięgające Nysy pod Przewozem. Ten układ granicy zachodniej Dolnego Śląska przetrwał aż do 1815 r.<ref name=":0" />
Na zjeździe książąt śląskich w [[Legnica|Legnicy]], w [[1419]] r. odegrał dość ważną rolę, kiedy na prośbę wielu miast [[Dolny Śląsk|Dolnego Śląska]] wystąpił z inicjatywą stworzenia organizacji do walki z rycerzami-rozbójnikami, których regularne bandy grasowały na drogach, łupiły miasta i dobra klasztorne.
| |||