Czerwony Dwór (okręg kowieński): Różnice pomiędzy wersjami

* rezydencja zbudowana przed 1615 roku zbudowanarokiem przypuszczalnie przez Jana Dziewłatowskiego herbu Trąby, który jako pierwszy wzmiankował go w swojej korespondencji. Dobra, na których się znajduje dwór, wchodziły w XVI wieku w skład majątku królewskiego, ponieważ wiadomo, że w [[1549]] roku król [[Zygmunt II August]] podarował je swojej żonie [[Barbara Radziwiłł|Barbarze Radziwiłłównie]]. Być może istniał tu wtedy jakiś obiekt mieszkalny, a według niepotwierdzonej tradycji istniał tu obiekt obronny zbudowany przez Zakon krzyżacki. Po śmierci królowej majątek trafił w ręce innych przedstawicieli rodziny Radziwiłłów. Następnie była to własność wspomnianych Dziewałtowskich. Córka Jana Dziewałtowskiego, Katarzyna Gintowt Dziewałtowska, wyszła za [[Jan Eustachy Kossakowski|Jana Eustachego Kossakowskiego]], po którym w połowie XVII wieku właścicielami stali się ponownie Radziwiłłowie. W 1662 roku dobra kupili go Worłowscy, natomiast w połowie XVIII wieku właścicielami byli Zabiełłowie. W 1819roku r.1819 dwór kupił [[Benedykt Tyszkiewicz]], który dokonał jegogo naprawywyremontował oraz wybudował dodatkowe budynki, w tym stodoły i stajnie oraz urządził park. W rękach [[Tyszkiewiczowie herbu Leliwa|Tyszkiewiczów]] majątek pozostawał do końca [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. W trakcie [[Powstanie listopadowe|Powstania listopadowego]] pałac spłonął w pożarze w 1831 roku. Podczas odbudowy zbudowano w latach 1837–1839 oranżerię. Kolejnej przebudowy dokonano po 1855 roku, gdy Tyszkiewiczowie zamienili pałac w rezydencję o cechach [[Neogotyk|neogotyckich]] i [[Neorenesans|neorenesansowych]]. Wtedy też przypuszczalnie odbito tynki, uwydatniając czerwony kolor elewacji, a wieżę zwieńczono neogotyckim [[Blanki|krenelażem]] mającym imitować średniowieczną formę obiektu. Kolekcja Tyszkiewiczów z Czerwonego Dworu zawierał jedno z najbogatszych archiwów rodzinnych na terenie dawnej [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczpospolitej Obojga Narodów]]. Liczyło ono 20 000 dokumentów, 12 000 listów, przeszło 10 000 tomów książek. Do tego na kolekcję w pałacu w Czerwony Dworze składała się bogata galeria obrazów malarzy polskich i obcych [[Bernardo Bellotto|Canaletto]], [[Marcello Bacciarelli|Bacciarelli]], [[Szymon Czechowicz|Czechowicz]], [[Walenty Wańkowicz|Wańkowicz]], [[Jan Rustem|Rustem]], zbiór pasów słuckich (zniszczony w [[Powstanie warszawskie|Powstaniu Warszawskim]]), [[Tapiseria|gobelinów]] i [[Makata|makat]]. [[Benedykt Henryk Tyszkiewicz]] zasłynął również jako nabywca obrazu ''[[Stefan Batory pod Pskowem]]'' [[Jan Matejko|Jana Matejki]] za 60 000 franków, który zdobił jedną z sal w rezydencji w Czerwonym Dworze. Kolekcję tę wywieziono na wschód przed 1915 r. W zamku w okresie I wojny światowej mieścił się niemiecki sztab wojskowy. Po wojnie majątek został przejęty przez rząd [[Republika Litewska (1918–1940)|Litwy]], a następnie go rozparcelowano, a w pałacu w latach 1927-1944 umieszczono sierociniec. W 1944 roku w trakcie [[II wojna światowa|II Wojny światowej]] pałac spłonął. W latach 1957-1972 pałac odbudowano dokonując przekształcenia wieży sugerując jej gotycką formę. W zamku ma siedzibę Instytut Mechanizacji Rolnictwa i szkoła rolnicza. W [[2008]] roku został określony jako narodowy pomnik kultury Litwy. Pałac, zwany zamkiem, jest otoczony parkiem z palmiarnią<ref name="Memento2">{{cytuj książkę|nazwisko=Antoni Urbański|tytuł=Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki ''[[Memento kresowe]]'')|miejsce=Warszawa|data=1928|strony=133}}</ref>. Rezydencja znana jest z kolekcji sztuk pięknych, zawierających obrazy [[Leonardo da Vinci|Leonarda da Vinci]], [[Michelangelo Merisi da Caravaggio|Caravaggia]], [[Peter Paul Rubens|Rubensa]] i [[Andrea del Sarto]]. W pałacu mieści się muzeum litewskiego kompozytora Józefa Nowialisa.