Klasztor Bernardynów w Drui: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Tworzę Szablon:Cytuj |
→Architektura: merytoryczne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
Linia 47:
== Architektura ==
Kościół pobernardyński w Drui jest trójnawową i jednowieżową bazyliką o półkoliście zamkniętym [[prezbiterium]], do którego przylega pojedyncza [[zakrystia]]. Wieża kościelna, nadbudowana w 1772 roku przypuszczalnie wg projektu Antonio Paracca, jest konstrukcją czterokondygnacyjną, usytuowaną w centrum elewacji frontowej, zdobioną narożnymi [[pilaster|pilastrami]] i gzymsami. Na poszczególnych kondygnacjach znajdują się otwory okienne różniące się kształtem<ref name="prz"/>. Ściany boczne kościoła podtrzymują szkarpy. Nawy boczne są wyraźnie niższe od głównej, ich szczyty dekorowane są [[woluta]]mi<ref name="prz"/>.
W kościele klasztornym w Drui znajdują się nowoczesne (z 1995-1996) kopie barokowego ołtarza głównego z lat 1764-1767, czterech rokokowych ołtarzy bocznych oraz [[Ambona (architektura)|ambony]]. We fragmentach przetrwały oryginalne sztukaterie<ref name="prz"/>.
Klasztor, łączący się z kościołem, jest dwukondygnacyjną budowlą na planie czworoboku<ref name="prz"/>.
W XVIII wieku zbudowano też barokową bramkę przed kościołem.
[[Plik:07 Друя (26).jpg|mały|lewo|Budynek klasztoru]]
| |||