Dyneburg: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lewy brzeg Dźwiny to Semigalia, nie Kurlandia.
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎W Rzeczypospolitej: drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 37:
W 1559 r. zamek został oddany w zastaw królowi polskiemu [[Zygmunt II August|Zygmuntowi Augustowi]]. Po [[sekularyzacja|sekularyzacji]] zakonu Dyneburg w latach 1559–1772 znajdował się w granicach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]], jako stolica Inflant Polskich. Najpierw był stolicą [[Powiat dyneburski|powiatu dyneburskiego]]. W 1577 r. stary krzyżacki zamek Dyneburg został zdobyty przez wojska moskiewskie [[Iwan IV Groźny|Iwana Groźnego]], który wkrótce wybudował bastionowy szaniec około 19 km w dół rzeki Dźwiny.
[[Plik:Dvinsk 1912.jpg|thumb|Dyneburg w 1912 r., z lewej polski [[Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Dyneburgu|kościół Niepokalanego Poczęcia NMP]]]]
Po odzyskaniu Inflant przez Polskę, w pobliżu moskiewskiego szańca król [[Stefan Batory]] lokował nowe miasto Dyneburg, któremu 26 marca 1582 roku nadał [[prawo magdeburskie]]<ref>B. Breżgo, Przywilej miasta Dyneburga z roku 1582, Dyneburg 1932</ref> oraz wybudował nową twierdzę. W 16251629 r. powstałowojewoda smoleński [[Aleksander Korwin Gosiewski]] ufundował w mieście kolegium [[Jezuici|jezuitów]]<ref>Wojciech Boberski, ''Architektura kościoła i kolegium jezuitów w Witebsku'', [[Roczniki Humanistyczne]], Tom L, zeszyt 4, 2002</ref>, będące pierwszą szkołą w regionie. Obok kolegium powstał kościół. W 1652 sejm wydał konstytucję o ufortyfikowaniu miasta, a projekt powstał z inicjatywy króla [[Jan II Kazimierz Waza|Jana Kazimierza]]<ref>Bogusław Dybaś, Fortece Rzeczypospolitej. Studium z dziejów budowy fortyfikacji stałych w państwie polsko-litewskim w XVII wieku, Toruń 1998, s. 201, {{ISBN|83-87639-05-2}}. [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=64550 Volumina legum t.4] s.175n „''Opatrzenie Dynemborku''”</ref>. W 1655 r. miasto zajęli Szwedzi, a w 1656 miasto i twierdzę przejęły wojska moskiewskie, które nadały mu nazwę Borisoglebsk. Okupacja moskiewska trwała do 1666 r., gdy Dyneburg został na mocy [[rozejm andruszowski|układu andruszowskiego]] odzyskany przez Polskę. W 1667 r. Dyneburg został stolicą [[województwo inflanckie|województwa inflanckiego]] i od tego czasu w twierdzy przebywała na stałe polska załoga wojskowa. W 1691 r. w Dyneburgu stacjonował polski garnizon liczący prawie 1200 ludzi<ref>A.Plater, „Krótka historyczno-chronologiczna wiadomość o dawnym Dynaburgu i o fortecy dynaburgskiej od roku 1667, o jej garnizonie, arsenale, tudzież o starostach dynaburgskich...”, Rubon. Pismo poświęcone pożytecznej rozrywce, t. 1, Wilno 1842, s. 28.</ref>. W 1710 r. miasto ucierpiało w wyniku zarazy, a w twierdzy zmarli prawie wszyscy żołnierze. W sierpniu 1794 roku miasto spłonęło w wyniku prowadzonych o nie walk<ref>http://www.repcyfr.pl/dlibra/doccontent?id=2403&dirids=1</ref>.
 
=== W Rosji carskiej ===