Antonio Paracca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 26:
|www =
}}
'''Antonio Paracca''' (ur. 11 października 1722 w [[Castello Valsolda]]) we [[Włochy|Włoszech]] – włoski [[architekt]], przedstawiciel późnego [[architektura barokowa w Polsce|baroku]],
Jego rodzicami byli Domenico i Marta (córka Francesca Merlini i Cecylii). Rodzicami chrzestnymi byli Domenico Fontana oraz Anna Maria, matka [[Dominik Merlini|Dominika Merliniego]] (ulubionego architekta króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]])<ref name=":0">[[Mariusz Karpowicz]], ''Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0</ref>.
W 1751 roku jest wzmiankowany jego pobyt w Warszawie.
Antonio Paracca był nadwornym architektem rodu Platerów mających posiadłości w [[Inflanty polskie|Inflantach polskich]] (obecnie na terenie [[Łotwa|Łotwy]])<ref name=":0" />. Przypuszczalnie na jego twórczość miał wpływ działający wcześniej w Rzeczypospolitej jego rodak [[Guido Antonio Longhi]].
W Inflantach polskich kupił majątek w powiecie [[Lucyn|lucyńskim]] i ożenił się z Polką pochodzącą z rodziny Małachowskich, z którą miał trzech synów. Dwaj jego synowie służyli w Wojsku Polskim, a trzeci po [[Powstanie styczniowe na ziemiach zabranych|Powstaniu styczniowym]] został zesłany przez Rosjan na [[Syberia|Syberię]]<ref name=":0" />.
| |||