Fundatorem kościoła był [[Spytko II z Melsztyna|Spytko]] z Melsztyna (ówczesny właściciel Książa) syn [[Jan z Melsztyna|Jan]] z [[Melsztyn|Melsztyna]], wojewody krakowskiego. Świątynia została ufundowana wraz z lokacją miasta i była budowana w latach 1372–1381. Spytko sprowadził [[Augustianie|Augustianów]] do Książa Wielkiego, aby sprawowali pieczę nad kościołem. Mieszkali w [[Klasztor|klasztorze]] obok kościoła. Klasztor wielkoksiąski położony na południe od kościoła niszczyły pożary i trzęsienia ziemi nawiedzające miejscowość. Z pierwotnego budynkugotyckiego kościoła zachowała się jedynie cześć prezbiterium i zbudowana na przełomie XV i XVI wieku stara zakrystia po północnej stronie. Dzisiejszą zakrystię, dawny skarbiec, od południa dobudowano zapewne po 1611 roku. Obecny korpus zbudowano po pożarze z 1741 roku. Fasada w stylu klasycystycznym została zbudowana około 1840 roku. Augustianie napotykali się z wieloma trudnościami. Musieli opuścić miejscowość ze względu na szerzący się [[kalwinizm]]. Powrócili po 125 latach, kiedy władcą Książawładał byłKsiążem [[Piotr Myszkowski (biskup)|Piotr Myszkowski]], [[Biskupi krakowscy|biskup krakowski]].
===[[Kasata klasztorów w zaborze rosyjskim|Kasata]] Zakonu ===
W 1864 przestaje istniećzlikwidowano zarówno klasztor ksiąski jak i wiele innych. Bezpośrednią przyczyną likwidacji klasztorów było [[powstanie styczniowe]]. W myśl rozporządzenia carskiego skazane na likwidacje klasztory, dnia 27 października 1864 r. o godzinie ósmej obstawiono wojskiem. Większość zakonników musiała udać się do Wielunia. Klasztor zamieniono na przytułek dla ubogich. Po kasacie zakonu, z całego konwentu jedynie ks. Antoni Franciszek Śliwiński pozostał w Książu Wielkim. Był on ostatnim przedstawicielem zakonu na terenie miasta. Zmarł 24 sierpnia 1894 roku.Zostałi został pochowany na tutejszym cmentarzu.
