Sōhei: Różnice pomiędzy wersjami

'''Mnisi-wojownicy''' - (właściwie '''Sōhei''') druga warstwa wojowników, obok [[samuraj]]ów, w [[feudalizm|feudalnej]] [[Japonia|Japonii]]. Popularnie określani jako "mnisi-wojownicy", ale ten europejski termin nie oddaje prawdziwej natury ich służby. Byli prywatnymi oddziałami, walczącymi na rzecz świątyń, które należały do najpotężniejszych właścicieli ziemskich w Japonii. Oprócz usług na rzecz świątyni, Sōhei walczyli dla własnego zysku jako najemnicy. Szeregi sohei były zasilane przez bandytów, bezrobotnych oraz świeckich pracowników świątyni. Ich ulubionym orężem była długa lanca zwana [[naginata]], chociaż zdarzały się również tak nietypowe bronie jak młoty, siekiery czy piły. W okresie [['''Sengoku''']] sławni byli mnisi z świątyni [[Negoro]], którzy jako pierwsi zaczęli produkować i posługiwać się arkebuzami. Najsłynniejszym mnichem-wojownikiem był Benkei przyjaciel i wasal legendarnego szermierza [[Minamoto Yoshitsune]]. Zwykle głowę nakrywał mnisim kapturem a pod ubraniem nosił zbroję typu do maru. Największymi oddziałami sohei szczyciły się świątynie '''Kofuku-ji''' i [['''Enryaku-ji''']], które dzięki tym doborowym wojownikom powiększały swoje prawa i przywileje - nie wahały się używać swojej siły do rozwiązywania konfliktów. W historii Japonii odnotowano również całkowicie odmienną warstwę wojowników od Sōhei, których zwano '''yamabushi'''. Byli wojownikami należącymi do sekty mnicha [['''En-no-gyoj''']]a, który oddawał cześć górom. W odróżnieniu od Sōhei mieszkali w samotności w niedostępnych górskich rejonach i wędrowali po całej Japonii, korzystając z górskich szlaków.