'''Aleksy Nikitycz Trubecki''' ([[język rosyjski|ros]]. ''Алексей Никитич Трубецкой'') herbu [[Pogoń (herb)|Pogoń Litewska]] (ur. [[17 marca]] [[1600]]?, zm. [[1680]]), – ostatni książę [[Księstwo Trubeckie|Księstwa Trubeckiego]] w granicach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|RzeczpospolitejRzeczypospolitej Obojga Narodów]] ([[1634]]–[[1645]]) i później w granicach [[Rosja|Rosji]] ([[1660]]-[[1672]]), [[ojciec chrzestny]] [[car]]a [[Piotr I Romanow|Piotra I]]. Brat [[Wigund-Jeronym Trubecki|Wigunda-Jeronyma Trubeckiego]].
W roku [[1654]] w czasie [[Wojnawojna polsko-rosyjska 1654-1667|wojny polsko-rosyjskiej]] dowodził południową grupą wojska po stronie cara [[Aleksy I Romanow|Aleksego I Romanowa]] w czasie kampanii od [[Briańsk]]a do [[Ukraina|Ukrainy]], gdzie szybko zajął teren pomiędzy [[Dniepr]]em a [[Berezyna|Berezyną]], w czasie której doszło do tzw. ''[[Rzeźrzeź Trubeckiego|Rzezirzezi Trubeckiego]]'' w [[Mścisław|Mścisławiu]]. W wyniku tej kampanii utwierdził swoje władztwo w Trubecku. W [[1659]] na czele 150 000 wojska Trubecki wkroczył na Ukrainę przeciw wojskom nowo utworzonego [[Księstwo Ruskie|Księstwa Ruskiego]], w [[bitwa pod Konotopem|bitwie pod Konotopem]] tracistracił ponad 20 000 ludzi. W tym samym roku wraz z [[pułkownik]]iem [[kozacy zaporoscy|kozaków zaporoskich]] [[Iwan Sirka|Iwanem Sirką]] brał udział w działaniach wojennych przeciw [[Chanat Krymski|Chanatowi Krymskiemu]]. W [[1672]] został chrzestnym cara Piotra I, któremu przy okazji oddał Trubeck.
