Emmanuelle Gagliardi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m fotografia z Commons |
m poprawa linków |
||
Linia 4:
Emmanuelle otrzymała status profesjonalnej tenisistki w [[1994]] roku. Od tego czasu jej największym wielkoszlemowym osiągnięciem jest czwarta runda [[French Open]] w [[2005]] roku. Większość jej osiągnięć to sukcesy w grze podwójnej. Wygrywa turnieje deblowe, a we wrześniu [[2004]] roku była klasyfikowana jako dwudziesta druga deblistka świata. [[13 maja]] [[2002]] osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu gry pojedynczej - miejsce czterdzieste drugie.
W grze pojedynczej jej największe osiągnięcia to półfinały zawodowych turniejów. Najważniejszy to półfinał [[Indian Wells]] w [[2002]] roku, przegrany z późniejszą mistrzynią, [[Daniela
Już od [[1992]] roku grywała w turniejach [[International Tennis Federation|ITF]]u, wygrywając pierwszy z nich w [[1993]]. W turnieju zawodowym zadebiutowała w [[1995]] roku w [[Zagrzeb]]iu. Już w [[1996]] doszła do pierwszego zawodowego ćwierćfinału w Karlovych Varach, jako kwalifikantka. Rok [[1997]] to ten, w którym Emmanuelle zagrała we wszystkich wielkoszlemowych turniejach (od występu w [[Australian Open 1997]] nieprzerwanie występuje w Wielkim Szlemie, wyjątkiem są dwie absencje na [[Australian Open 1999]] oraz [[US Open 2006]]). Doszła również do półfinału na Bol, co było wówczas jej najlepszym rezultatem.
Linia 10:
W drodze do półfinału w [[Kair]]ze w [[1999]] roku pokonała między innymi [[Natasza Zwieriewa|Nataszę Zwieriewą]]. W ćwierćfinale w [[Madryt|Madrycie]], we wcześniejszych rundach wygrała z [[Tara Snyder|Tarą Snyder]], pierwszego seta przegrała do dziewiętnastu w tie-breaku, zawodniczki ustanowiły wówczas rekord w ilości punktów dodatkowego gema, których rozegrały łącznie 30 (21:19). Na liście jej cennych zwycięstw znalazła się wygrana z [[Sandrine Testud]] w [['s-Hertogenbosch]].
W roku olimpijskim [[2000]] brała udział w igrzyskach w [[Sydney]]. W turniejach zawodowych osiągnęła półfinał w [[
Sezon [[2002]] to rok, w którym rozegrała "turniej życia", wspomniany półfinał Indian Wells. Po tym właśnie turnieju po raz pierwszy dostała się do grona pięćdziesięciu najlepszych zawodniczek świata. Osiągnęła ćwierćfinały w [[Auckland]] i [[Strasburg]]u. W roku [[2003]] pobiła swój rekord półfinałów turniejowych, trzykrotnie je osiągając (najważniejszy z nich w [[Auckland]]). Doszła po raz pierwszy do finału debla w Estoril (razem z [[Maret Ani]]) oraz na Bol (z [[Patty Schnyder]]). Półfinalistka deblowego Australian Open.
Linia 20:
W styczniu [[2006]] roku nie wykorzystała trzech piłek meczowych w spotkaniu pierwszej rundy z [[Anabel Medina Garrigues|Anabel M. Garrigues]], ale w grze podwójnej osiągnęła półfinał. Był to słaby sezon w wykonaniu Szwajcarki, w turniejach osiągała maksymalnie drugie rundy.
Spadek rankingowy spowodował, że obecnie musi kwalifikować się do turniejów zawodowych (jest na początku drugiej setki). Nie przeszła kwalifikacji do dwóch imprez na początku roku i odpadła w pierwszej rundzie Australian Open (z [[Tathiana Garbin|Tathianą Garbin]]), podobnie w [[Dubaj]]u (z [[Meghann Shaughnessy]]). W grze podwójnej startowała jedynie w [[Paryż]]u, odpadły z [[Selima Sfar|Selimą Sfar]] w pierwszej rundzie z [[Klaudia Jans|Klaudią Jans]] i [[Renata
== Wygrane turnieje ==
Linia 37:
| [[2004]]
| {{Flaga|PRT}} [[Estoril]]
| {{Flaga|SVK}} [[Janette
| {{Flaga|CZE}} [[Gabriela
| 6/3 6/2
|-
Linia 52:
| {{Flaga|VEN}} [[Bogotá]]
| {{Flaga|SVN}} [[Tina Pisnik]]
| {{Flaga|CZE}} [[Barbora
| 6/4 6/3
|-
| |||