Claudia Porwik: Różnice pomiędzy wersjami

Niemka uczestniczyła regularnie w zawodowych rozgrywkach od [[1986]]. Większe sukcesy odnosiła w grze podwójnej, wygrywając łącznie sześć turniejów rangi ''[[Women's Tennis Association|WTA Tour]]''. W nieco mniej prestiżowych imprezach pod auspicjami [[MiędzynarodowaInternational FederacjaTennis TenisowaFederation|Międzynarodowej Federacji Tenisowej]] ITF odniosła trzy zwycięstwa turniejowe w singlu i jedno w deblu. Nieprzerwanie kończyła w pierwszej setce rankingu gry pojedynczej sezony [[1988]]-[[1993]]. Najwyższe miejsce w klasyfikacji singla zajmowała w kwietniu [[1990]] (nr 29), a w klasyfikacji debla w kwietniu [[1994]] (nr 24).

W turniejach [[Wielki Szlem|wielkoszlemowych]] największym sukcesem Porwik był półfinał [[Australian Open]] w 1990. Niemka pokonała wówczas m.in. Austriaczkę [[Judith Wiesner]], a w III rundzie w pojedynku z nią skreczowała rozstawiona z numerem drugim [[Gabriela Sabatini]]. Porwik uległa dopiero Amerykance [[Mary Joe FernandezFernández]]. Dwa lata wcześniej niemiecka zawodniczka osiągnęła w tym turnieju ćwierćfinał, eliminując m.in. rozstawioną z dziesiątką [[Barbara Potter|Barbarę Potter]] i przegrywając z [[Chris Evert]]. W pozostałych turniejach Wielkiego Szlema nigdy nie awansowała dalej niż do III rundy — w [[1986]] dotarła do tego etapu na [[French Open]], w [[1992]] na [[Wimbledon]]ie i [[US Open]]. W [[1993]] w III rundzie Australian Open musiała uznać wyższość utytułowanej rodaczki [[Steffi Graf]] (skreczowała po wysoko przegranym pierwszym secie). Trzykrotnie Porwik była w ćwierćfinałach wielkoszlemowych w deblu (Australian Open 1989 z Catherine Tanvier, Wimbledon 1988 z Marią LindstroemLindström, US Open 1992 z [[Rachel McQuillan]]).

Wieloletnia reprezentantka Niemiec (początkowo RFN) w Pucharze Federacji, regularnie znajdowała się w kadrze (m.in. w 1992, kiedy Niemki zdobyły trofeum), ale wobec silnej konkurencji (przede wszystkim Graf i [[Anke Huber]]) rzadko miała okazję występować w spotkaniach międzypaństwowych. Zaliczyła łącznie pięć meczów, zarówno w singlu jak i deblu, z czego wygrała trzy. W deblu partnerowała m.in. [[Bettina Bunge|Bettinie Bunge]] (w 1986 porażka z Amerykankami [[Pam Shriver]] i [[Martina NavratilovaNavrátilová|Martiną NavratilovąNavrátilovą]]), w singlu pokonała Holenderkę [[Manon Bollegraf]]. Po raz ostatni wystąpiła w reprezentacji w [[1995]] w przegranym meczu z Hiszpankami (w parze z Huber zdobyła punkt przeciwko [[Virginia Ruano Pascual|Virginii Ruano Pascual]] i [[MariaMaría SanchezSánchez Lorenzo|MariiMaríi SanchezSánchez Lorenzo]]).