System dwuipółpartyjny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 1:
{{Integruj|System
'''System dwu-i-półpartyjny''' - kategoria wprowadzona przez [[Jean Blondel|Jeana Blondela]] dla oznaczenia takiego typu rywalizacji politycznej, w którym obok dwóch wielkich [[partia polityczna|partii]] występuje trzecia, zdolna do zdobycia do 20% mandatów i posiadająca [[potencjał koalicyjny]].
Najistotniejszą cechą systemu dwu-i-półpartyjnego jest to, że żadne z dwóch wielkich ugrupowań nie jest w stanie uzyskać bezwzględnej większości mandatów i, co za tym idzie, rządzić samodzielnie poprzez [[system jednopartyjny|jednopartyjny gabinet większościowy]].
Efektem rywalizacji w ramach systemu dwu-i-półpartyjnego są stabilne, większościowe gabinety koalicyjne. Mechanizm systemu dwu-i-półpartyjnego jest podobny do mechanizmu [[system dwupartyjny|systemu dwupartyjnego]]. Oba sa przykładem rywalizacji dwubiegunowej ([[bipolaryzm|bipolaryzmu]]). Zasadniczą różnicę stanowi fakt, że klasyczna dwupartyjność wyklucza zinstytucjonalizowaną współpracę rywalizujących partii na arenie parlamentarno-gabinetowej, powodując faktyczną izolację "partii trzecich".
System dwu-i-półpartyjny występował w [[RFN]] (do momentu zjednoczenia Niemiec) i w [[Austria|Austrii]].
==Bibliografia==
*{{cytuj książkę |nazwisko= Żmigrodzki |imię= Marek | |tytuł= Encyklopedia Politologii; tom 3: Parte i Systemy Partyjne |wydawca= Zakamycze 1999}}
[[Kategoria:Systemy partyjne
| |||