Otto Kretschmer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Biografia: linki do konkretnych u-bootow |
m →Biografia: re |
||
Linia 2:
==Biografia==
Dowodził 2 okrętami podwodnymi. Od 31 lipca do 15 sierpnia [[1937]] r. służył jako pierwszy [[oficer]] na [[U-35]]. Od 1 października tego roku był dowódcą [[U-23]], na którym odbył w latach [[1939]] - 1 kwietnia [[1940]] 8 patroli. W sumie przebywał na morzu 94 dni. Następnie dowodził okrętem [[U-99]] do 17 marca [[1941]] r., odbył na nim także 8 patroli przebywając 119 dni na morzu. Dowodzone przez niego okręty zatopiły 47 [[alianci|alianckich]] statków handlowych o łącznym tonażu 274 333 [[BRT]], zaś 18 lutego [[1940]] r. 1.300-tonowy brytyjski niszczyciel HMS "Daring", osłaniający konwój HN-12. 17 marca 1941 r. w wyniku bitwy morskiej O. Kretschmer został wzięty do niewoli; w tej samej walce zginął jego przyjaciel [[Joachim Schepke]], dowódca U-100, a także podczas tego patrolu [[Günther Prien]] dowodzacy [[U-47|U 47]].
W niewoli O. Kretschmer przebywał najpierw w obozie jenieckim w [[Szkocja|Szkocji]], a następnie w [[Kanada|Kanadzie]]. Podczas pobytu w [[Anglia|Anglii]] spotkał się z komandorem Creasy'm - dowódcą brytyjskich sił zwalczających nieprzyjacielskie okręty podwodne. Podczas pobytu w niewoli pełni funkcję starszego obozu. Był założycielem tajnej grupy wywiadowczej o kryptonimie "Lorient", która dostarczała admirałowi [[Karl Dönitz|Karlowi Dönitzowi]] m.in. wiadomości, kto zatopił [[U-99]], plany obozów jenieckich, informacje wojskowe. Od jesieni [[1942]] r. planował ucieczkę z obozu wraz z 3 innymi dowódcami u-bootów. W tym celu do wybrzeży kanadyjskich został skierowany niemiecki okręt podwodny. Jednakże krótko przed terminem ucieczki została ona wykryta, zaś O. Kretschmer aresztowany (patrz: [[Operacja Kiebitz|operacja "Kiebitz"]]). Po 6 latach pobytu w obozie jenieckim został zwolniony, jako jeden z ostatnich oficerów [[Kriegsmarine]].
| |||