Ahmes-Nefertari: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ahmes-Nefertari, Ahmose-Nefertari''' - królowa egipska. Była córką [[Sekenenre Tao II]] i królowej [[Ahhotep I]]. Wielka Małżonka Królewska ([[język egipski|egip.]] ''Hemet Nesu Ueret'') - siostra-żona [[Ahmose]]. Jako pierwsza nosiła tytuły:''Córki Króla'' i ''Siostry Króla''. Uważana za jedną z najważniejszych postaci rodziny królewskiej początków [[XVIII dynastia|XVIII dynastii]], która odegrała znaczącą rolę w procesie zjednoczenia Obu Krajów oraz wypędzenia z Egiptu [[Hyksosi|Hyksosów]]. Po śmierci swego męża objęła regencję w imieniu swego małoletniego syna Amenhotepa I. Była matką Ahmes-Sipaira - nastepcy tronu, zmarłego w młodości, [[Amenhotep I|Amenhotepa I]], Ahhotep II - siostry-żony Amenhotepa I, [[Ahmes (matka Hatszepsut)|Ahmes]] - żony [[Totmes I|Totmesa I]], matki [[Hatszepsut]], Ahmes-Sitkamose, Sitamon oraz Ahmes-Meritamon. Uważana za pierwszą [[Boskie małżonki Amona|Boską małżonkę Amona]], której tytuł jest w pełni poświadczony - stela donacyjna, zawierająca akt darowizny posiadłości ziemskich. Jej matka królowa Ahhotep I prawdopodobnie również otrzymała ten tytuł, jednakże dopiero pośmiertnie, na co może wskazywać jedyna inskrybcja, tego dotycząca, znajdująca się na jej trumnie. Ahmes-Nefertari zmarła w wieku około 65 lat, przeżywszy do końca panowanie swego męża - [[Ahmose]]go oraz syna Amenhotepa I, prawdopodobnie w pierwszym roku panowania [[Totmes I|Totmesa I]]. Została pochowana w grobowcu na terenie [[Teby Zachodnie#Dra abu al-Naga|Dra abu al-Naga]]. Jej obrrabowany grobowiec odkrył [[Howard Carter]]. Mumię królowej odnaleziono w [[Skrytka DB-320|w skrytce]] w [[Deir el-Bahari]]. Jak się wydaje odegrała znaczącą rolę w przekazaniu władzy Totmesowi po bezpotomej śmierci swego syna. Dowodem na to może być stela z Buhen, na której królowa przedstawiona jest w towarzystwie swej córki [[Ahmes (matka Hatszepsut)|Ahmes]] oraz Totmesa I. Imię królowej znajduje się na wielu zabytkach od Sai po Tura oraz w wielu grobowcach w nekropolach Teb zachodnich i wschodnich. Po jej śmierci otoczono ją szczególnym kultem aż do czasów [[Herhor]]a tj. końca [[XX dynastia|XX dynastii]], uważając ją za jedną z założycielek XVIII dynastii i twórczyń Nowego Państwa.