Joseph von Sonnenfels: Różnice pomiędzy wersjami

'''Joseph von Sonnenfels''' (ur. [[1733]], zm. [[25 kwietnia]] [[1817]] w [[Wiedeń|Wiedniu]]) – [[Austria|austriacki]] pisarz i jurysta, profesor uniwersytetu[[Uniwersytet wiedeńskiegoWiedeński|Uniwersytetu Wiedeńskiego]].

Jego ojcem był [[Lipman Perlin]] (1705–1768) [[rabin]] z Brandenburgii i tłumacz języków [[orient]]alnych zatrudniony w Nikolsburgu (dziś [[Mikulov]]). W [[1734]] roku Lippmann konwertował się w Wiedniu na [[katolicyzm]]. Przybrał wówczas imię Alois Wienner, a tytuł barona (''Freiherr'') von Sonnenfels uzyskałwuzyskał w [[1746]]. Bratem Josepha był [[Franz Anton von Sonnenfels]].

Joseph, ochrzczony za młodu razem z ojcem i dwoma braćmi, studiował najpierw w gimnazjum, a potem na [[wiedeń]]skim uniwersytecie. Przy ojcu nauczył się hebrajskiego i chaldejskiego. W latach [[1749]]-[[1754]] służył jako piechur w regimencie "[[Deutschmeister]]" dochodząc do rangi [[kapral]]a. Następnie studiował prawo i został radcą prawnym w Wiedniu. Od 1761 do 1763, był sekretaszemsekretarzem "[[Arcierengarde]]". W [[1763]] roku został profesorem nauk politycznych (''"Professor für Polizey- und Kameralwissenschaft"'') na [[wiedeń]]skimwiedeńskim uniwersytecie. Dwukrotnie był [[rektor]]em uczelni. W 1779, otrzymał tytuł "radcy zwyczajnego dworu" ("''Wirklicher Hofrath''"), a w [[1810]] został prezesem Akademii Nauk, które to stanowisko piastował do śmierci.

W latach 1765-1767 i 1769-1775 Sonnenfels był wydawcą pisma: "''[[Der Mann ohne Vorurtheil]]''" ("Człowiek bez Przesądu"). Pisał tez o teatrze: "''Briefe über die Wienerische Schaubühne''", gdzie skrytykował dominację postaci [[harlekin]]a w tearachteatrach Wiednia.

Bywał zadrosny. UniemozliwiłUniemożliwił [[Gotthold Ephraim Lessing|Lessingowi]] zatrudnienie w Wiedniu z zazdrości, co wyszło na jaw i przysporzyło mu wrogów.

[[Ludwig van Beethoven]] dedykował Sonnenfelsowi sonatę fortepianową No. 15, Op. 28, wydaną drukiem w 1801.

SooenfelsSooenfelsb ył wolnomularzem w loży ''Balduin'' w [[Lipsk]]u, a potem lozyloży ''[[Zur wahren Eintracht]]'' w Wiedniu. Od 1784 był weilkimwielkim mistrzem loży: ''Zur wohltätigen Eintracht''.