Urodzony w [[Stalingrad]]zie (dziś [[Wołgograd]]), w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] pracował w przemyśle zbrojeniowym w Wołgogradzie i w [[GorkiNiżny Nowogród|Gorkim]], gdzie w [[1944]] roku wstąpił do partii komunistycznej. W [[1946]] roku podjął pracę w prokuraturze jako śledczy. W [[1949]] roku ukończył Wszechzwiązkowy Zaoczny Instytut Prawa oraz Wyższą Szkołę Dyplomatyczną przy MSZ ZSRR. Od [[1954]] w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, skierowany jako sekretarz do ambasady w [[Budapeszt|Budapeszcie]], gdzie podjął pracę u boku [[Jurij Andropow|Jurija Andropowa]], który wówczas pełnił obowiązki ambasadora. Stał się jego nieodłącznym pomocnikiem, od [[1959]] roku kolejno: referent, kierownik sektora w ''Wydziale Międzynarodowym Komitetu Centralnego'', i wreszcie pomocnik Andropowa jako sekretarza KC. W [[1967]] roku kiedy Andropow przeszedł do [[KGB]], Kriuczkow podążył za nim i wkrótce objął funkcję szefa sekretariatu, a w [[1974]] roku naczelnika [[I Zarząd Główny KGB|I Zarządu Głównego KGB]], co tym samym dawało mu automatycznie funkcję I zastępcy przewodniczącego KGB, Andropowa. W [[1988]] roku zastąpił na stanowisku przewodniczącego KGB [[Wiktor Czebrikow|Wiktora Czebrikowa]]. W latach [[1989]]-[[1990]] roku członek Biura Politycznego. Stał na czele komitetu do sierpnia [[1991]] roku.
Był mózgiem w sierpniowym zamachu stanu przeciwko [[Michaił Gorbaczow|Michaiłowi Gorbaczowowi]]. W tym samym miesiącu (w sierpniu 1991) został aresztowany. Na stanowisku przewodniczącego KGB zastąpił go [[Władimir Bakatin]]. W lutym [[1994]] roku amnestionowany na mocy uchwały Dumy Państwowej.