Bitwa w Zatoce Kilońskiej: Różnice pomiędzy wersjami

|dowódca2 = [[Göran Wind]]<br>[[Chrystian IV OldenburskiOldenburg|Chrystian IV]]

Bitwa została stoczona przez [[Dania|duńską]] [[flota|flotę]] (40 okrętów i 927 [[działo|dział]]), dowodzoną przez [[Göran Wind|Görana Winda]] (okręt flagowy - 48 działowy [[okręt liniowy|liniowiec]] ''Patientia''), przy asyście Grabowa i [[król]]a Danii [[Chrystian IV Oldenburg|Chrystiana IV]], oraz [[Szwecja|szwedzką]] flotę (34 okręty, 1018 dział i 7 branderów) dowodzoną przez [[Klas Fleming|Klasa Fleminga]] (okręt flagowy – 68 działowy liniowiec ''Krona''), przy asyście Ulfsparre'a i Bjelkenstjerny. Duńska flota płynęła ze wschodu, a szwedzka przeciwnie, z zachodu. Obie floty spotkały się na północ od niemieckiej wyspy [[Fehmarn]] (Femern). Szwedzi wykonali zwrot i pożeglowali na południe zachodniego wybrzeża wyspy Fehmarn, gdzie roiło się od zdradliwych płycizn. Duńczycy postępowali za Szwedami, ale bardziej oddaleni od brzegu wyspy. W miarę trwania bitwy obie floty obróciły się pod wiatr, na północ a następnie z powrotem na południowy wschód wyspy [[Langeland]]. W miarę jak obie strony zbliżały się do wyspy [[Lolland]], Szwedzi dokonali zwrotu na południe i w końcu wpłynęli do [[Zatoka Kilońska|Zatoki Kilońskiej]], podczas gdy Duńczycy kontynuowali rejs w kierunku południowo-wschodni i zakotwiczyli na wschód od wyspy Fehmarn. Żadna ze stron nie straciła okrętu. Duńczycy stracili 37 zabitych i 170 rannych, a Szwedzi – 32 zabitych i 69 rannych. W bitwie tej po stronie szwedzkiej walczył przyszły słynny wódza francuski [[Abraham Duquesne]].