Kazimierz II bełski: Różnice pomiędzy wersjami

W latach dwudziestych [[XV]] w. w związku z postępującą chorobą oczu ojca Kazimierz wraz ze starszym bratem [[Siemowit V Rawski|Siemowitem V]] został dopuszczony do formalnych współrządów. Pierwszym poważnym wyzwaniem dla Kazimierza był wyjazd do [[Brześć Litewski|Brześcia Litewskiego]], gdzie [[14 listopada]] [[1425]] r. wraz Siemowitem V uroczyście ślubował wierność koronie w związku z niedawnym podważaniem zależności lennej przez kanclerza Siemowita IV – [[Stanisław z Pawłowic|Stanisława z Pawłowic]].

 

 

Zgodnie z obowiązkiem wasala książęta, rychło po przejęciu władzy udali się do [[Sandomierz|Sandomierza]], gdzie [[8 września]] [[1426]] r. złożyli hołd królowi Władysławowi Jagielle. Niespodziewanie na uroczystości zabrakło Kazimierza, który też zaczął uchylać się przed kolejnymi terminami złożenia hołdu (nie przyjechał m.in. w [[1428]] r. do [[Łęczyca|Łęczycy]]). Na hołdzie zależało Jagielle tym bardziej, że odmowa jednego z "braci niedzielnych" mogła dać powód do unieważnienia zależności lennej Mazowsza od [[Polska|Polski]]. Stan ten mógł się utrzymywać w głównej mierze dzięki poparciu udzielanemu Kazimierzowi przez władcę Litwy Witolda, który zabrał nawet księcia na wyprawę zorganizowaną w [[1428]] r. przeciwko [[Nowogród Wielki|Nowogrodowi Wielkiemu]]. Do zmiany stanowiska mazowieckiego [[Piastowie|Piasta]] skłoniła go ostatecznie choroba i śmierć możnego protektora – wielkiego księcia Witolda. Hołd lenny został złożony we wrześniu [[1430]] r. w Sandomierzu (a więc prawie równo cztery lata po braciach).