Seiler Eduard – wytwórnia [[pianino|pianin]] ioraz [[fortepian|fortepianów]] założona w [[1846]] w [[Legnica|Legnicy]] przez Eduarda Seilera, początkowo jako warsztat naprawczy, od [[1849]] produkująca fortepiany w budynku przy Breslauer Strasse (ul.Wrocławska), [[1857]] przeniesiona do Goldberger Strasse 33 (ul.Złotoryjska), zatrudniała wówczas 14 osób. Od [[1867]] wynajmowała dodatkowe pomieszczenia przy Mauerstrasse (ul.Murarska), rozpoczynając tam produkcje pianin. W [[1868]] roku do firmy przystąpił najstarszy syn założyciela Paul. Pod jego kierownictwem zakład został zmodernizowany, co doprowadziło do zwiększenia produkcji. W [[1871]] r. przy zatrudnieniu 112 pracowników wyprodukowano 110 fortepianów i 550 pianin o wartości 96 000 [[talar|talarów]]. [[8 stycznia]] [[1874]] do firmy przystąpił trzeci syn Johannes. Od [[21 marca]] [[1874]] roku zakład znajdował się w nowym, własnym budynku fabrycznym przy Wilhelmstrasse (dziś ul.Senatorska). Po śmierci założyciela firmy w [[1875]] prowadzeniem jej zajęła się wdowa Hedwig Seiler z domu Seicher, a dziesięcioro dzieci było spadkobiercami firmy. Najstarszy syn Paul objął kierownictwo od strony handlowej, drugi syn Max kierownictwo techniczne. Po ich śmierci w [[1879]] kierownictwo techniczne przejął trzeci syn Johannes. W [[1879]] i [[1880]] do firmy przystąpili zięciowie założyciela Oswald Kasig i August Lauterbach. Piąty syn zajął się głównie sprawami reklamy w [[Anglia|Anglii]]. Wybudowano w tym czasie własny tartak ze składem drewna. W [[1881]] firma zatrudniała 120 osób. Od [[1883]] produkowała także mechanizmy, co wiązało się z częściowym przejęciem legnickiej wytwórni mechanizmów i klawiatur [[Jentzch & Co]]. Zakład ten przeszedł całkowicie w posiadanie Seilerów. [[2 sierpnia]] [[1883]] firma uzyskała patent na usprawnienie wyzwolenia w mechanizmie pianinowym. [[28 marca]] [[1895]] z firmy wycofała się Hedwig Selier, a jej ośmioro dzieci (Johannes, Eduard, Josef, Franz, Marie Lauterbach, Anna Kasig, Elisabeth Preiss, Helene Rosenberger) przekształciło ja w spółkę z o. o. (GmbH), zmieniając nazwę na ''Ed. Seiler Pianoforte-Fabrik GmbH.''
[[Image:137009506 2 edited.jpg|thumb|right|300px|Stare pianino Seiler]]
Linia 18:
Wraz z zakończeniem drugiej wojny światowej wytwórnia traci swoje urządzenia produkcyjne oraz siedzibę w Legnicy. Jednej z nocy [[1945]] z narażeniem życia, zabezpiecza modele z płyt żeliwnych oraz rysunki konstrukcyjne i rozpoczyna produkcję najpierw w [[Dania|Danii]], a od roku [[1961]] we frankońskim [[Kitzingen]], produkcję pianin według legnickiego modelu.
</div>
==Numery seryjne produkcji Seilera:==
[[Image:Mondeo3 1.jpg|thumb|right|300px|Nowe pianino Seiler]]