Celtycka Galacja nie miała jednolitej organizacji państwowej: tworzyły ją plemienne państewka [[Tektosagowie|Tektosagów]], [[Tolistoagowie|Tolistoagów]] i [[Trokmowie|Trokmów]].
Napady Galatów na sąsiednie tereny zahamował w [[240 p.n.e.]] król [[Pergamon]]u [[Attalos I]]. Słynne rzeźby przedstawiające pokonanych Galatów, znajdowały się na [[ołtarz pergamoński|ołtarzu pergamońskim]]. W 189 r. p.n.e. konsul CaiusGaius Manlius Vulso podporządkował Galatów Rzymowi. W wyniku kampanii [[Pompejusz]]a w [[64 p.n.e.]] rzymianie stworzyli z Galacji początkowo satelickie państwo rządzone przez miejscową dynastię, a po jej wygaśnięciu prowincję rzymską ([[Oktawian August]] w 25 r. n.e). Pierwszym [[tetrarcha|tetrarchą]], który otrzymał od Rzymian tytuł królewski był [[Dejotarus]]. Przez prawie 100 lat, do czasu podporządkowania sobie przez Rzym Pontu i Kapadocji Galacja była prowincją graniczną. Później, jako prowincja wewnętrzna graniczyła z [[Bitynia|Bitynią]], [[Pont (Azja)|Pontem]] i [[Kapadocja|Kapadocją]], [[Cylicja|Cylicją]], [[Licja|Licją]] i [[Frygia|Frygią]]. W [[295]] r. prowincja została podzielona na dwie części przez [[Dioklecjan]]a. W okresie [[Cesarstwo bizantyjskie|cesarstwa bizantyjskiego]] odzyskała polityczne znaczenie. W XI wieku Galacja została zdobyta przez Turków Seldżuckich a w XIV wieku stała się częścią państwa ottomańskiego.
Ok. [[49]] r. misyjne podróże do Galacji odbył [[św. Paweł|Paweł z Tarsu]], autor [[List do Galatów|Listu do Galatów]].
