Swerker I Starszy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Bonio (dyskusja | edycje)
lit.
m lit.
Linia 3:
Data urodzenia Swerkera nie jest znana. Pochodził z zamożnego rodu właścicieli ziemskich ze wschodniej części krainy [[Götaland]] (tzw. [[Östergötland]]). Jego ojciec miał na imię Rol lub Kol (stąd przydomek Rolsson lub Kolsson). Uważa się, że jego rodzina była spokrewniona z uzurpatorem do tronu – [[Sven Blot|Swenem Blotem]], panującym od około 1084 do 1087.
 
W czasach panowania króla [[Inge II Młodszy|Inge II Młodszego]] z rodu Stenkila, po roku [[1118]] niejaki Kol (utożsamiany niekiedy z ojcem Swerkera) ogłosił się królem [[Goci (Skandynawia)|Gotów]], którzy zamieszkiwali tereny Götalandu. W następnych latach podział królestwa Szwedów i Gotów się utrwalił - po 12201120 królem Szwedów został [[Rangvald Głupi]], a Gotów - [[Magnus Silny]], syn króla Danii [[Niels|Nielsa Starego]], wnuk króla Szwecji [[Inge I Starszy|Inge I Starszego]]. Zwyczaj obwołania dwóch królów miał podkreślać odrębność Gotów od Szwedów. Swerker włączył się do walk o koronę królewską i pokonawszy przeciwników około [[1130]] roku został królem Szwecji, przy czym początkowo jego władza ograniczała się do terenów Östergötlandu, lecz szybko udało mu się pokonać Magnusa Silnego i zająć zachodnie tereny krainy Gotów (tzw. [[Västergötland]]). Aby zalegitymizować swe roszczenia do korony królewskiej Swerker poślubił pochodzącą z norweskiego rodu królową [[Ulfhilda (królowa Szwecji)|Ulfhildę]], dwukrotną wdowę po Inge II szwedzkim i Nielsie Starym duńskim. Ulfhilda zmarła przed 1143 r., a kolejną żoną Swerkera została [[Ryksa Piastówna]], wdowa po poprzedniku - Magnusie Silnym (zm. 1134).
 
Scalając na powrót podzielony kraj Swerker I oparł się Kościele, który podczas walk dynastycznych stał się ważnym czynnikiem jednoczącym kraj. Król Swerker sprowadził do Szwecji [[cystersi|cystersów]], którzy zakładali w tym czasie pierwsze klasztory w [[Dania|Danii]], zwołany przez króla [[synod]] krajowy uporządkował przysługujące Kościołowi przywileje, a przeniesienie szwedzkiego biskupstwa z [[Sigtuna|Sigtuny]] do nowej kościelnej stolicy - [[Uppsala|Uppsali]], jest uważane za ostateczny triumf chrześcijaństwa w Szwecji.