Oblężenie Wolmaru: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot: poprawia ISBN |
infobox |
||
Linia 1:
{{wojna infobox
|epoka = nowożytność
|nazwa = Oblężenie Wolmaru
|konflikt = [[Wojna polsko-szwedzka 1600-1611]]
|grafika =
|opis = Bitwa pod Kiesią
|data = [[18 października]] - [[18 grudnia]] [[1601]]
|miejsce = [[Wolmar]]
|wynik = wygrana I Rzeczypospolitej
|przyczyna =
|terytorium = dzisiejsza [[Łotwa]]
|strona1 = [[Grafika:Herb Rzeczpospolitej Obojga Narodow.svg|25px]] [[I Rzeczpospolita]]
|strona2 = [[Grafika:Sweden-lesser-coa.png|35px]] [[Królestwo Szwecji]]
|dowódca1 = [[Jan Zamoyski]]<br>[[Jerzy Farensbach]]
|dowódca2 = [[Carl Carlsson Gyllenhjelm]]<br>[[Jakub Pontusson de la Gardie]]
|siły1 = 15 000 żołnierzy, 50 dział
|siły2 = 1 000 żołnierzy
|straty1 =
|straty2 =
}}
{{wojna polsko-szwedzka 1600-1611}}
'''Oblężenie Wolmaru''' miało miejsce [[18 października]] - [[18 grudnia]] [[1601]]
[[Hetman wielki koronny]] [[Jan Zamoyski]] przybył do [[Inflanty|Inflant]] prowadząc silną armię liczącą 15 000 żołnierzy i 50 dział (w tym tak przydatnych podczas oblężeń ciężkich [[kolubryna|kolubryn]]). Wbrew radom [[Jerzy Farensbach|Jerzego Farensbacha]] nie zamierzał błyskawicznie przerzucać armii na północ (pomijając zamki zajęte przez Szwedów) by zniszczyć główną armię szwedzką, lecz postanowił przeprowadzić systematyczną kampanię i zdobywać twierdze inflanckie i estońskie jedną po drugiej. Pierwszą zdobyczą miał być [[Wolmar]], obsadzony przez 1000 piechoty. Obroną dowodzili [[Carl Carlsson Gyllenhjelm]] i [[Jakub Pontusson de la Gardie]]. Miasto otoczone było murem o grubości większej od metra i głęboką fosą. Dodatkowym utrudnieniem dla wojsk oblegających był płynący pod zamkiem strumień oraz staw. Ponadto na wysokiej górze wznosił się średniowieczny zamek.
Straż przednia armii koronnej dowodzona przez [[Stanisław Żółkiewski|Stanisława Żółkiewskiego]] przybyła pod twierdzę [[18 października]]. Reszta armii z Janem Zamoyskim i królem [[Zygmunt III Waza|Zygmuntem III Wazą]] dotarła kilka dni później. Solidne prace oblężnicze zaczęły się jednak dopiero po odjeździe króla do [[Wilno|Wilna]] ([[5 grudnia]]). Dlatego dopiero [[8 grudnia]] artyleria polska rozpoczęła regularny ostrzał murów twierdzy. Gdy Zamoyski ocenił, że bomardowanie dokonało odpowiednich wyłomów w murze, [[18 grudnia]] podjął decyzję o szturmie, przy czym dla przykładu osobiście poprowadził żołnierzy do ataku. Gdy żołnierze polscy wdarli się do miasta, Szwedzi wycofali się na zamek i poprosili o warunki kapitulacji. Zamoyski pozwolił szeregowym żołnierzom na swobodny wymarsz z miasta, a jedynym warunkiem było złożenie przysięgi, że nie będą więcej walczyć a Polską. Następnego dnia, [[19 grudnia]], pozostali przy życiu (519 ludzi) żołnierze szwedzcy opuścili Wolmar. Gyllenjelm, de la Gardie i inni oficerowie dostali się do polskiej niewoli.
| |||