Akwatinta: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Janeczek (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Janeczek (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 3:
Akwatinta polega na wielokrotnym wykonywaniu operacji trawienia płyty pokrytej pyłem asfaltowym, który podgrzany topi się i przylega do [[matryca|matrycy]] a następnie trawieniu odsłoniętego metalu [[kwas azotowy|kwasem azotowym]], czym różni się od akwaforty, gdzie trawione są linie a nie płaszczyzny. W wyniku powielania czynności w wybranych obszarach rysunku uzyskuje się zróżnicowanie głębokości wytrawionych miejsc, a za tym możliwości waloryzowania koloru [[farba drukowa|farby drukowej]], czyli możliwość uzyskiwania półtonów.
 
Wygląd grafiki [[sztych]]u wykonanego metodą akwatinty przypomina [[akwarela|akwarelę]] lub [[rysunek]] wzbogacony techniką [[lawowanie|lawowania]], czyli podmalowywania [[rysunek|rysunku]] rozwodnionym [[tusz]]em lub farbą [[akwarela|akwarelową]], lub też po prostu przypominapodobny jest do [[rysunek|rysunku]] wykonany tuszem lub [[sepia|sepią]].
 
Wynalezienie techniki akwatinty w [[lata 60-te XVIII wieku|latach 60-tych XVIII wieku]] było konsekwencją dążenia [[sztycharz]]y do poszerzenia możliwości graficznych reprodukcji grafik, które do tej pory były waloryzowane jedynie metodą [[szrafowanie|szrafowania]]. Pionierami tej techniki byli [[Johann Adam Schweickart]] i [[Andrea Scacciati]] we [[Florencja|Florencji]], oraz [[Per Gustaf Floding]] i [[Jean-Baptiste Le Prince]] w [[Paryż|Paryżu]], zaś pierwszym wielkim artystą uprawiającym tę technikę był, niedługo po nich, [[Francisco Goya]].