Nasciturus: Różnice pomiędzy wersjami

'''Nasciturus''' ([[łacina|łac.]] "mający się urodzić") - [[dziecko]] poczęte, ale jeszcze nie narodzone. Nasciturus w [[prawo rzymskie|prawie rzymskim]] miał warunkową zdolność prawną, tzn. mógł być podmiotem praw i obowiązków jednocześnie sam nie mogąc (ze zrozumiałych względów) zaciągać zobowiązań pod warunkiem że urodził się żywy (ochrona dziecka poczętego a nie narodzonego miała i ma zastosowanie głównie w [[prawo spadkowe|prawie spadkowym]], gdzie dziecko takie może dziedziczyć). Zastosowanie ma tu paremia: ''nasciturus pro iam nato habetur, quotiens de commodis eius agitur'' - "dziecko poczęte uważa się za już narodzone, o ile chodzi o korzyści dla niego" ([[fikcja prawna]]). Dla ochrony jego praw można było powołać specjalnego kuratora (''curator ventris'').

 

A więc jest to wyjątek od ogólnie przyjętej zasady kodeksu cywilnego, że: ''Każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną (Art.8 § 1)''.