Filologia klasyczna: Różnice pomiędzy wersjami

Renesansowi humaniści zapoczątkowali naukową [[krytyka tekstu|krytykę tekstu]]. [[Friedrich August Wolf|F. A. Wolf]] (1759-1824), który zapoczątkował [[kwestia homerycka|dyskusję o autorstwie Iliady i Odysei]] postulował pojmowanie filologii klasycznej jako wiedzy o wszystkich aspektach starożytności, nie tylko jej obrazu utrwalonego w tekstach. [[Gottfried Hermann|G. Hermann]] (1772-1848) dawał pierwszeństwo badaniom nad tekstami, natomiast po ideał filologii klasycznej ''sensu lato'' sięgnął [[UrlichUlrich von Wilamowitz-Moellendorff|U. von Wilamowitz-Moellendorff]]. Jego uczeń, [[Werner Jaeger|W.Jaeger]], twórca kierunku ''Neuhumnizmus'' (niem. ''Nowy humanizm'') znów wysunął studia nad autorami na pierwsze miejsce, nie usuwając jednak z pola widzenia aspektów kultury starożytnej jako takiej. Na gruncie nauki polskiej [[Tadeusz Zieliński|T. Zieliński]] był zwolennikiem filologii klasycznej rozumianej jako wiedza o całym świcie starożytnym.

Do najwybitniejszych filologów klasycznych należą: [[Isaac Casaubon]], [[Joseph Scaliger]], [[Julius Caesar Scaliger]], [[Richard Bentley]], [[Friedrich August Wolf]], [[Karl Lachmann]], [[Ludwik Schwabe]], [[A. E. Housman]], [[UlrichMartin vonLitchfield Wilamowitz-Moellendorff]], [[West|M. IL. West]], a z Polaków [[Tadeusz Zieliński (filolog)|Tadeusz Zieliński]] i [[Jan Parandowski]]