Attalos III: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Rei-bot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: pt:Átalo III
MastiBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: ru:Аттал III; zmiany kosmetyczne
Linia 1:
'''Attalos III Filometor Euergetes''' (ur. [[170 p.n.e.|170]] lub [[171 p.n.e.]], zm. [[133 p.n.e.]]) - król (''[[basileus]]'') [[Pergamon]]u w latach [[139 p.n.e.|139]] - [[133 p.n.e.]], ostatni władca z dynastii [[Attalidzi|Attalidów]], syn [[Eumenes II|Eumenesa II]].
 
== Rodzina ==
Był synem Eumenesa II i [[Stratonike z Kapadocji|Stratonike]], choć niektóre źródła <ref>patrz: Praca zbiorowa pod redakcją [[Aleksander Krawczuk|Aleksandra Krawczuka]] - "Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych", Oficyna Wydawnicza FOGRA, Warszawa 2005</ref> podają, że był synem [[Nieślubne dziecko|z nieprawego łoża]], adoptowanym tylko przez bezdzietną Stratonike. Po śmierci Eumenesa II został adoptowany przez swojego stryja [[Attalos II|Attalosa II]], który objął tron i poślubił jego (przybraną?) matkę. Żona Attalosa miała na imię prawdopodobnie Berenika i była matką jedynego dziecka Attalosa, córki. Jego przyrodnim bratem był [[Aristonikos]].
 
== Rządy ==
Attalos objął rządy po śmierci stryja. Nowy władca był niezrównoważony psychicznie, okazał się też człowiekiem próżnym i okrutnym. Skazał na śmierć wielu wybitnych ludzi i skonfiskował ich majątki, a potem pędził życie w odosobnieniu. Żyjąc jak samotnik, w cichym i opustoszałym pałacu, poświęcił się pracy naukowej. Uprawiał [[zioła lecznicze]] i trujące oraz sporządzał z nich [[wyciąg]]i (ponoć badał ich skuteczność na skazanych na śmierć przestępcach). Interesował się również życiem zwierząt, w tym [[owady|owadów]]. Czas wolny od badań naukowych spędzał modelując w [[wosk]]u i odlewając lub wykuwając [[brąz]]owe rzeźby. Właśnie w trakcie sporządzania pomnika matki doznał silnego [[udar słoneczny|porażenia słonecznego]] i zmarł po siedmiu dniach choroby.
 
== Testament ==
Pozostawił zaskakujący [[testament]], na mocy którego przekazywał cały swój majątek i królestwo [[starożytny Rzym|Rzymowi]], a zależne miasta [[starożytna Grecja|greckie]] z [[Pergamon]]em na czele obdarzył wolnością. Do dziś brak odpowiedzi na pytanie, co skłoniło króla do tak niezwykłej decyzji. Wskazuje się na trzy ewentualne motywy:
#niechęć do Aristonikosa, drugiego syna Eumenesa II, z nieprawego łoża; Attalos III nie miał męskiego potomka, więc naturalnym pretendentem do władzy był właśnie Arirtonikos;
#lęk przed wybuchem rewolty społecznej w królestwie (tylko Rzymianie byliby w stanie zabezpieczyć kraj przed narastającym buntem [[niewolnictwo|niewolników]] i biedoty);
#świadomość faktycznej zależności od Rzymu i pragnienie uchronienia poddanych od nieuniknionej wojny z ekspansywnym [[protektor]]em.
 
 
Linia 17:
{{Przypisy}}
 
== Bibliografia ==
*publikacje:
**Iwaszkiewicz P., Łoś W., Stępień M. - „Władcy i wodzowie starożytności. Słownik”, WSiP, Warszawa 1998, s. 70, ISBN 83-02-06971-X
Linia 37:
[[nl:Attalus III van Pergamon]]
[[pt:Átalo III]]
[[ru:Аттал III]]
[[fi:Attalos III]]
[[sv:Attalos III av Pergamon]]