Lampa oscyloskopowa: Różnice pomiędzy wersjami

▲'''Lampa oscyloskopowa''' (z [[łacina|łac.]] ''oscillare'' kiwać się i [[greka|gr.]] ''skopein'', patrzeć) to [[lampa obrazowa]] charakteryzująca się elektrostatycznym odchylaniem wiązki elektronów. Elektrony emitowane przez [[katoda|katodę]] formowane są w wąską wiązkę w [[działo elektronowe|dziale elektronowym]] (katoda też jest częścią działa elektronowego). Wiązka elektronów wytworzona przez podgrzany drucik - katodę - wysłana zostaje w kierunku ekranu, ilość elektronów - jesność plamki - reguluje potencjał cylindra Wehnelta, natomiast ostrość - potencjały anod przyspieszających, zwiększających jednocześnie prędkość elektronów. Nie odchylona wiązka trafia dokładnie w środek ekranu i rysuje tam świecący punkt. Do odchylenia wiązki tak, aby mogła trafić w każdy punkt ekranu, służą dwie pary płytek odchylających - jedna dla kierunku pionowego, druga dla poziomego.

▲Zaletą lamp oscyloskopowych jest prosta konstrukcja urządzenia - nie wymagająca skomplikowanych układów dodatkowych, jak w przypadku lamp [[kineskop]]owych, oraz bardzo szybka praca - płytki odchylające mają niewielką pojemność i nie wymagają dużych energii nawet przy częstotliwościach rzędu setek [[MHz]].

▲Wadą lamp oscyloskopowych jest niewielki kąt odchylania strumienia - wynosi on zaledwie kilka - kilkanaście stopni, co powoduje, że lampy są albo długie, albo mają niewielki ekran. Największe osiągalne w praktyce przekątne ekranu to kilkanaście centymetrów.

▲Lampy oscyloskopowe były też wykonywane jako dwustrumieniowe - były to w zasadzie dwie niezależne lampy w jednej bańce ze wspólnym ekranem. Szczególnym przypadkiem lamp oscyloskopowych były lampy pamiętające. Zawierały w sobie dodatkową elektrodę, która zbierała ładunek i mogła go długo (kilkanaście godzin i więcej) przechowywać oddziałując na bieg strumienia elektronów. Wykorzystywane były do fotografowania pojedynczych szybkich przebiegów, oraz jako [[pamięć]] wczesnych [[komputer|maszyn cyfrowych]].

▲Zobacz także: [[oscyloskop]]