Pojazd półgąsienicowy: Różnice pomiędzy wersjami

Przed II wojną światową na dużą skalę rozwinięto produkcję pojazdów półgąsienicowych w Niemczech. Skonstruowano tam całą gamę ciągników artyleryjskich, o różnej wielkości: [[Sd.Kfz.2|SdKfzSd.Kfz.2 Kettenkrad]]-2, [[KettenkraftradSd.Kfz.10]], [[Sd.Kfz.11|SdKfz11]]-10, -11, -[[Sd.Kfz.6|6]], -[[Sd.Kfz.7|7]], -[[Sd.Kfz.8|8]], -[[Sd.Kfz.9|9]] i [[sWS]]. Ponadto, w napęd półgąsienicowy wyposażano ciężarówki, znane jako [[Maultier]]. W latach 1939-45 zbudowano ponad 15 000 szeroko używanych podczas wojny transporterów opancerzonych [[Sd.Kfz.251]] i ponad 6000 mniejszego modelu [[Sd.Kfz.250]]. Na ich podwoziach budowano różne wersje specjalne, w tym [[działo samobieżne|działa samobieżne]] oraz samochody pancerne Sd.Kfz.250/9. Jeszcze w latach 60. w [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] kontynuowano produkcję transporterów opancerzonych OT-810 opartych na zmodyfikowanej konstrukcji Sd.Kfz.251.