Wojciech Stanisław Leski: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1738]] r. delegat polskiej [[prowincja zakonna|prowincji]] cystersów na [[kapituła|kapitułę]] generalną w [[Opactwo Cîteaux|Cîteaux]], podczas której pełnił funkcję jednego z definitorów. W [[1739]] r. przebywał w [[Rzym]]ie, gdzie studiował [[prawo kanoniczne]]. Od [[1741]] r. generalny komisarz polskiej i litewskiej prowincji cystersów. Na 4 maja [[1744]] r. zwołał kilkudniową kapitułę prowincjonalną cystersów do [[Wągrowiec|Wągrowca]], na której uchwalił nowe statuty dla polskiej prowincji cystersów. Zostały one zatwierdzone 24 maja [[1744]] r. w [[Cîteaux]] przez opata generalnego, a następnie w [[1745]] r. wydane drukiem.

 

 

Jako biskup chełmiński wykazał się znaczną aktywnością w swojej posłudze w [[diecezja|diecezji]], wydawał listy pasterskie do duchowieństwa i wiernych diecezji, przeprowadził [[wizytacja diecezji|wizytację]], oraz wysłał relację o stanie diecezji do Rzymu, uporządkował także sprawy materialne biskupstwa. Rozwijał także różne formy pobożności: [[4 czerwca]] [[1752]] koronował figurę Matki Bożej Łąkowskiej w [[Łąki Bratiańskie|Łąkach Bratiańskich]] koło Nowego Miasta, a w [[1754]] r. obraz [[kościół NMP w Chełmnie|Matki Bożej Bolesnej w Chełmnie]]. Podjął też próbę ożywienia czci [[Jan z Łobdowa|bł. Jana Łobdowczyka]] oraz wprowadził do diecezji kult [[Józef z Kupertynu|bł. Józefa z Kupertynu]]. Przyczynił się do fundacji 3 nowych klasztorów w diecezji: [[kapucyni|kapucynów]] w [[Rywałd (województwo kujawsko-pomorskie)|Rywałdzie]] oraz [[franciszkanie|franciszkanów]] w [[Grudziądz]]u i [[Brodnica|Brodnicy]]. Od [[1752]] r. zdecydowanie, ale bezskutecznie, sprzeciwiał się budowie nowego [[Kościół Świętego Ducha w Toruniu|zboru ewangelickiego]] w [[Toruń|Toruniu]], co doprowadziło do zatargów z tym miastem. Wybudował barokowy kościół w biskupim [[Starogród (województwo kujawsko-pomorskie)|Starogrodzie]], a także odnowił kilka innych wiejskich kościołów na terenie biskupstwa.