Broń obuchowa: Różnice pomiędzy wersjami

Od [[XV wiek|XV]]-[[XVI wiek]]u broń obuchowa zaczyna zanikać. Rozpowszechnienie [[broń palna|broni palnej]] spowodowało stopniowe wycofywanie z użytku zbroi, przez co broń obuchowa stała się niepotrzebna, a do tego bardzo nieporęczna w starciu z lekka bronią sieczną, taką jak [[rapier]] czy [[szpada]]. Broń miażdżąca przestała mieć znaczenie wojskowe z końcem średniowiecza, choć nadal używana jako broń chłopska podczas powstań do [[XVIII wiek|XVIII]] a nawet [[XIX wiek]]u. Niektóre rodzaje broni obuchowej (buława, buzdygan) przekształciły się w oznaki władzy wojskowej. Nieco dłużej służyła w wojsku broń obuchowo-sieczna. Topory (mniejsze i lżejsze niż te średniowieczne) były na wyposażeniu armii europejskich do [[XVII wiek|XVII]]-[[XVIII wiek]]u ze względu na swą uniwersalność: możliwość stosowania nie tylko jako broń ale i jako narzędzie przy pracach saperskich.

 

 

[[Kategoria:Broń obuchowa|*]]