Franciszek Meninski: Różnice pomiędzy wersjami

Po powrocie z Jerozolimy Meninski przystąpił do porządkowania swych materiałów słownikarskich, z których po ponad 10 latach powstanie ''ThesuarusThesaurus Linguarum Orientalium Turcicae, Arabicae, Persicae'' (Wiedeń 1680) - dzieło w 3 tomach folio, które najbardziej rozsławi nazwisko Meninskiego. Równocześnie ze słownikiem ukaże się jako uzupełniający go, ale całkowicie osobny tom gramatyki osmańsko-tureckiej. Nieco później wyda Meninski jeszcze uzupełnienia ''Complementum Thesauri Linguarum Orientalium...'' (1687), a ostatnią jego publikacją będzie ''Rescriptum'' (1692) - kąśliwa krytyka gramatyki [[język perski|perskiej]] J. P. Podesty. Wszystkie te prace powstały przy tym na marginesie pracy zawodowej na stanowisku tłumacza.

Meninski zmarł w wieku 78 lat i pochownay jest w piwnicach klasztoru karmelitów w dzielnicy Wiednia [[Leopoldstadt]].

Słownik Meninskiego jest najobszerniejszym słownikiem języka osmańsko-tureckiego. Ponieważ przy tym materiał osmański jest tam tłumaczony zwykle na 5 języków ([[język łącińskiłaciński|łacinę]], [[język niemiecki|niemiecki]], [[język włoski|włoski]], [[język francuski|francuski]] i [[język polski|polski]]), stanowi on także ciekawe źródło do historii [[słownictwo|leksyki]] tych języków, tym bardziej że Meninski uwzględniał [[frazeologizmy]] i [[przysłowie|przysłowia]]. O znaczeniu jego słownika świadczy zarówno fakt, że doczekał się on przeróbek (skróceń do jednego tomu) w XVIII i XIX w., jak i to, że w roku 2000, tj. w 320 lat po ukazaniu się oryginału ''Thesaurusa'' wznowiono jego wydanie wspólnymi siłami polsko-tureckimi ([[Stanisław Stachowski]] & Mehmet Ölmez - zobacz poniżej w bibliografii).