Wikipedia

Zdzisław Beksiński: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Pugno (dyskusja | edycje)
555 edycji
sekcje: życie, zabójstwo, testament, zbiory prac; npov
Linia 11:
|miejsce_smierci = [[Warszawa]], [[Polska]]
}}
 
'''Zdzisław Beksiński''' (ur. [[24 lutego]] [[1929]] w [[Sanok|Sanoku]], zm. [[21 lutego]] [[2005]] w [[Warszawa|Warszawie]]) — polski [[malarstwo|malarz]], [[Rzeźba|rzeźbiarz]], [[fotografik]], [[rysunek|rysownik]] i artysta posługujący się [[grafika komputerowa|grafiką komputerową]]. Ojciec [[Tomasz Beksiński|Tomasza Beksińskiego]].
 
==Życie==
W [[1952]] roku ukończył wydział [[architektura|architektury]] na [[Politechnika Krakowska|Politechnice Krakowskiej]]. Po studiach od [[1955]] przez kilka lat pracował jako stylista w studiu projektowym "Sanockiej Fabryki Autobusów" ([[Autosan]]) w Sanoku, założonej przez jego przodka Mateusza Beksińskiego.
 
Rodzina Beksińskiego związana była z Sanokiem, gdzie żyli przodkowie malarza i gdzie ów się wychowywał. W czasie wojny uczęszczał do sanockiego liceum handlowego, jednocześnie pobierając edukację w tajnym gimnazjum. Uczył się wówczas także gry na fortepianie. Zdał maturę w [[1947]] r., w klasie o profilu matematyczno-fizycznym Gimnazjum Męskiego w Sanoku, i rozpoczął studia na Wydziale [[architektura|Architektury]] [[Politechnika Krakowska|Politechniki Krakowskiej]]. Po ukończeniu tych studiów w [[1952]] r., zobowiązany ówczesnymi przepisami o nakazie pracy, nadal mieszkał w Krakowie, a później także w [[Rzeszów|Rzeszowie]], by w [[1955]] r. powrócić wraz z żoną do Sanoka. Tam przez kilka lat pracował jako stylista w studiu projektowym "Sanockiej Fabryki Autobusów" ([[Autosan]]), założonej przez Mateusza Beksińskiego, pradziada artysty. Ostatecznie Beksińcy zdecydowali się opuścić Sanok latem [[1977]] roku, po decyzji władz miasta o rozbiórce rodzinnego domu Beksińskich. Twórca wraz z żoną i synem przeniósł się do Warszawy, i tam mieszkał przez resztę życia.
 
Jego syn, [[Tomasz Beksiński|Tomasz]], popełnił samobójstwo w [[1999]], a żona, Zofia, zmarła po ciężkiej chorobie.
 
Linia 43 ⟶ 47:
 
Wreszcie w latach 2000-nych, stale ciakawy nowych narzędzi do wyrażania swych niezwykłych wizji, nie zaprzestając jednocześnie malować i rysować, zaczął Beksiński tworzyć na komputerze i przy pomocy fotokopiarki zaskakujące kompozycje.
 
Został zamordowany podczas rabunku w swym mieszkaniu w [[2005]] roku, na kilka dni przed swoją 76 rocznica urodzin. Pozostanie w pamięci swych wielbicieli jako jeden z najwybitniejszych malarzy fantastycznych naszej epoki. Również obrazy z tego właśnie okresu są najczęściej reprodukowane w internecie, w wielu publikacjach na papierze i na taśmie filmowej i one wlasnie uzyskują najwyższe ceny na [[aukcja]]ch artystycznych.
 
Jego potężna, oryginalana i niepowtarzalana wyobraźnia, połączona z wielkim, wręcz wspaniałym warsztatem malarskim, czynią go jedną z najwybitniejszych figur polskiej sztuki drugiej połowy dwudziestego wieku.
Czy sztuka ta jest wyrazem rozpaczy, jak twierdzą niektórzy, czy jest "koszmarna", "śmiertelna", "ponura", pozostanie zawsze osobistą refleksją każdego z widzów. Paradoksalnie, Beksiński twierdził, że wiele w niej jest [[żart]]u i [[persyflaż]]u.
 
Tylko zgłębienie przebogatej podświadomości tego wielkiego artysty, niezwykle inteligentnego [[erudyta|erudyty]] i dowcipnego człowieka mogłoby stać się kluczem do odkrycia zagadki, jaką stanowi jego sztuka. Ale dzisiaj jest już na to za późno.
 
Istnieją obecnie trzy muzea, w których można obejrzeć dużą ilość prac tego artysty na raz.▼
 
Jedno znajduje sie w [[Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie|Miejskiej Galerii Sztuki]] w [[Częstochowa|Częstochowie]]. Jest tam 50 jego obrazów i 100 rysunków z okresu dojrzalości artystycznej. ▼
 
Drugie to [[Muzeum Historyczne w Sanoku]], któremu artysta przekazywał systematycznie dużą ilość obrazów przez wiele lat swego zycia i na koniec uczynił je swym spadkobiercą. Toteż owo muzeum posiada największą publiczną kolekcję jego prac malarskich oraz rysunków z dzieciństwa i z czasów szkolnych.
 
Wreszcie Muzeum we Wrocławiu posiada wiele prac z okresu abstrakcyjnego, reliefów, rzeźb i fotografii darowanych przez Beksińskiego gdy opuszczał Sanok i nie wiedział co zrobić z nagromadzonymi w domu pracami.▼
 
Natomiast największa prywatna kolekcja obrazów i rysunków Beksińskiego należy do Anny i Piotra Dmochowskich.▼
 
== Opinie ==
Linia 84 ⟶ 70:
''"Wszyscy mamy problem śmierci przed oczyma. Nie jestem wyjątkiem. Osobiście bardziej boję się umierania niż samej śmierci. Nie jest to lęk przed nicością, ale przed cierpieniem i tego się chyba bardziej obawiam"'' - powiedział artysta w lipcu [[2002]] roku, podczas otwarcia wystawy fotografii w warszawskiej [[Zachęta|Zachęcie]], ostatniej jego ekspozycji w stolicy.
 
== Zabójstwo ==
 
{{wikinews|Zabójstwo Zdzisława Beksińskiego|zabójstwa Zdzisława Beksińskiego}}
Beksiński został zamordowany w swoim mieszkaniu w [[Warszawa|Warszawie]] w wieku 76 lat, w nocy z [[Luty 2005#21 lutego 2005|21 lutego]] [[2005]] na [[Luty 2005#22 lutego 2005|22 lutego]] [[2005]] roku, na kilka dni przed swoimi 76-mi urodzinami. Zabójcą okazał się syn19-latek człowiekaz Wołomina, któryktórego ojciec, matka, siostry, a także on sam od lat pracował dla artysty, jakozajmując tzwsię dokonywaniem drobnych napraw i sprzątaniem. złotaMotywem rączkamorderstwa było odmówienie przez Beksińskiego skromnej pożyczki. MordercaZabójca zadał mumalarzowi siedemnaście pchnięć nożem, po czym razem ze swoim 16-letnim kuzynem wyniósł ciało na balkon i usiłował zatrzeć ślady zbrodni (m.in Motywemzacierając byłoślady odmówieniekrwi), przezukradł Beksińskiegotakże skromnejz pożyczkimieszkania dwa aparaty fotograficzne i płyty CD. ZatrzymanySprawcy zostali zatrzymani przez policję nazajutrzdwa dni po zabójstwie. sprawcaSkazano skazany zostałich w listopadzie [[2006]] nar. - morderca otrzymał wyrok 25-ciu lat więzienia, natomiast jego 16-letni kuzyn, za "psychiczną pomoc w zabójstwie", 5-ciu lat więzienia. Obrońca sprawcy złożył apelację. [[16 maja]] [[2007]] roku sąd utrzymał w mocy wyrok sądu I instancji.
 
==Testament==
Beksiński cały swój dorobek artystyczny zapisał w testamencie sanockiemu Muzeum Historycznemu. Muzeum posiada największy zbiór dzieł artysty - około 300 obrazów, [[relief]]ów, [[Rzeźba (sztuka)|rzeźb]], rysunków i [[Grafika|grafik]], powstałych w latach [[1954]]-[[2002]].
Cały dorobek artystyczny Beksiński zapisał w testamencie sanockiemu [[Muzeum Historyczne w Sanoku|Muzeum Historycznemu]], któremu już za życia przekazał ok. 300 swoich najlepszych prac. Po śmierci artysty Muzeum otrzymało ok. 20 jego ostatnich obrazów, ok. tysiąca zdjęć i grafik, a także cały majątek - mieszkania, lokaty bankowe, sprzęt komputerowy. Zbiory muzeum powiększyły się również o zapisy multimedialne, listy czy filmy dokumentujące życie rodzinne twórcy.
 
Od wielu lat sanockie Muzeum usiłuje zgromadzić środki finansowe na wybudowanie osobnego skrzydła zamkowego z galerią autorską Beksińskiego. Muzeum posiada obecnie największą kolekcję dzieł artysty, obejmującą kilka tysięcy obrazów, reliefów, rzeźb, rysunków, grafik i fotografii.
 
==Zbiory prac==
 
▲Istnieją obecnie trzy muzea, w których możnazgromadzone obejrzećsą dużąznaczne ilośćkolekcje prac tego artysty na raz.
 
[[Muzeum Historyczne w Sanoku]], jako jedyny spadkobierca Zdzisława Beksińskiego, posiada obecnie najszerszy zbiór jego dzieł.
 
▲JednoDzieła znajdujetwórcy sieznajdują się także w [[Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie|Miejskiej Galerii Sztuki]] w [[Częstochowa|Częstochowie]]. JestGaleria tamta 50zawiera jegook. 50 obrazów artysty i ok. 100 rysunków z okresu dojrzalości artystycznejmlodości.
 
▲Wreszcie Muzeum we Wrocławiu posiada wiele prac z okresu abstrakcyjnego, reliefów, rzeźb i fotografii darowanych przez Beksińskiego, gdy opuszczał on Sanok i nie wiedział, co zrobić z nagromadzonymi w domu pracami.
 
▲Natomiast największa prywatna kolekcja obrazów i rysunków Beksińskiego należy do Anny i Piotra Dmochowskich.
 
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Zdzisław_Beksiński”